Megachilidae – Miesierkowate
Ciało czarne. Oczy miejscowo owłosione. Twarz samca pokryta złocistymi włoskami; u samicy włoski są bledsze, białe lub żółtawe. Tułów czarny, gęsto, żółto lub biało owłosiony na bokach. Odwłok czarny z jasnymi przepaskami; u samicy sternit 4 lśniący, sternit 5 matowy – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Wierzchołek odwłoka samicy ostro zakończony, bez wcięcia. Odwłok samca łagodnie ścięty, z wierzchołkiem uzbrojonym w 6 kolców.
- Status. Nierzadka. Występuje w całym kraju
- Siedlisko.Skraje lasów, murawy kserotermiczne i psammofilne, ukwiecone łąki i przydroża, ogrody
- Wymiary. Samica 9-12 mm. Samiec 9-10 mm
- Aktywność. Czerwiec – sierpień
- Lokalizacja. Dolnośląskie, lubuskie
- Pokarm. Nektar i pyłek. Larwy zjadają mieszaninę pyłku i nektaru zgromadzoną przez gatunki żywicielskie, do których zaliczają się Megachile maritima, Megachile centuncularis, Megachile ligniseca, Megachile lapponica, Megachile versicolor, Hoplitis papaveris
- Podobne. Pozostałych 12 krajowych gatunków ściesek piekielnie ciężkich do rozróżnienia – zwłaszcza Coelioxys elongata (samice różnią się matowym sternitem 4 i płytkim wcięciem na wierzchołku odwłoka, samce niemożliwe do w pełni wiarygodnego rozróżnienia bez analizy budowy genitaliów) i samce Coelioxys alata
- Uwagi. Identyfikacja z niewielkim zastrzeżeniem Lucyna Bugiera i Darecki
- Uwagi 2. Autorki obserwacji – Meadowlark Lucyna Bugiera
- Więcej o gatunku
- C.inermis u Meadowlark
- Wymowa: celioksys inermis