Vespidae – Osowate
Ciało skąpo owłosione. Ubarwienie podstawowe czarne. Nadustek i żuwaczki białe (białe akcenty na ciele na ogół opisywane jako o barwie kości słoniowej). Tylne krawędzie oczu szeroko, biało podkreślone. Na bokach scutum i na pleurytach białe plamy. Segmenty 1-3 bez białych przepasek i plam poza drobnymi, białymi plamkami bocznymi na 3-im tergicie. Segmenty 4-6 z białymi plamami przy tylnych krawędziach tergitów i sternitów. Tylne golenie czarne z białymi obrączkami nasadową i apikalną.
- Zasięg. Obejmuje niemal całe terytorium Kanady i Stanów Zjednoczonych – od Alaski po Florydę
- Siedlisko. Głównie lasy oraz tereny zabudowane. Gniazda konstruuje na drzewach i krzewach, a także na ścianach budynków. Pojedyncza kolonia składa się z 400-700 robotnic
- Wymiary. Długość ciała robotnicy przeciętnie około 19 mm – większa od większości innych gatunków z rodzaju
- Aktywność. Zależna od lokalizacji. Apogeum pojawu od czerwca do października
- Lokalizacja. USA, Kanada. W Polsce nie występuje
- Pokarm. Nektar, pyłek, przejrzałe owoce, soki roślinne, spadź, owady, padlina. Larwy entomofagiczne
- Podobne. Inne czarne osy o białym rysunku na ciele – w tym Dolichovespula albida (białe przepaski na tylnych krawędziach wszystkich tergitów) i Vespula consobrina (biała przepaska na tylnej krawędzi tergitu 3-ego). Znana imitatorką tego gatunku jest Spilomyia fusca
- Uwagi. Aktywnie broni gniazda i w jego pobliżu wykazuje zachowania bardzo agresywne, podobnie jak nasze szerszenie europejskie. Może nie tylko żądlić, ale też tryskać jadem z żądła – celuje zwykle w oczy
- Uwagi 2. Autorka obserwacji – Judy Gallagher