Psocidae – Psotnikowate
Bardzo duży gryzek o przezroczystych, lekko plamkowanych (samice) skrzydłach. Czułki dłuższe od ciała wraz ze złożonymi skrzydłami; czarne – tylko człony nasadowe żółte, lub brunatne. Głowa jasna z ciemnymi plamkami, które często się zlewają ze sobą. Tułów brunatny z wąskimi, żółtymi przepaskami. Odwłok białożółty, brzegi tergitów brunatne. Zakończenie odwłoka brunatne, lecz jego wierzchołek (pole zmysłowe) żółty.
- Liczebność. Pospolity
- Biotop. Lasy, parki, ogrody, zarośla, zadrzewienia
- Wymiary. Długość ciała 4-6.5 mm. Długość skrzydła samicy – 5.5 mm. Samca – do 6.8 mm
- Aktywność. Maj – październik; zimuje jajo
- Lokalizacja. Łódzkie, Beskidy. Występuje w całym kraju
- Pokarm. Porosty, pleśnie
- Podobne. Dość charakterystyczny; jedyny krajowy gatunek z rodzaju. W terenie można go pomylić z rzadszymi gatunkami z rodzaju Mesopsocus, które różnią się użyłkowaniem (obecna komórka postica areola)
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Marek W.Kozłowski avidal
Psococerastis gibbosa to bodaj jedyny gryzek w naszej faunie formujący w stadiach przedimaginalnych zwięzłe agregacje, zwykle na korze drzew. W takich agregacjach bierze udział rodzeństwo z jednego złoża jaj. Grupa nimf tego gatunku spotkana była w miejscu nietypowym, na łące przy lesie, kiedy szybko przemieszczała się „gęsiego“ po źdźbłach trawy w liczbie kilkunastu osobników. Próba manipulacji przy robieniu zdjęcia zmniejszyła liczbę osobników pozostających w kontakcie do czterech