Stegania cararia – Witalnik zatoczak

Geometridae – Miernikowcowate
Skrzydła o żółtobiałym tle, silnie, brunatno przyprószone. Brak ciągłych przepasek poprzecznych wewnętrznych. Przepaska zewnętrzna wyraźna, brunatna; obszar między przepaską zewnętrzną, a tylnym brzegiem skrzydła ze słabym, rozrzedzonym, brunatnym przyprószeniem – obszar ten podzielony na rozległe, jasne plamy o kształcie charakterystycznym dla gatunku.

S.cararia

Łódzkie 05.07.2012 Fot. Jacek Nowak

Łuków 17.06.2015 Fot. Ricosz

  1. Liczebność. Dawniej rzadki, obecnie zdaje się zwiększać liczebność. Mimo to wciąż nieczęsto obserwowany
  2. Biotop. Wilgotne lasy, polany, łąki; także ogrody, parki i doliny rzeczne
  3. Wymiary. Rs 19-24 mm
  4. Okres lotu. Maj – lipiec; w niektórych sezonach w sierpniu/wrześniu pojawia się drugie pokolenie. Gąsienice od maja do lipca. Zimuje poczwarka
  5. Lokalizacja. Łódzkie, lubelskie
  6. Pokarm. Nektar. Gąsienice żerują topolach i olszach
  7. Podobne. U bardzo rzadkich Stegania dilectaria i Stegania trimaculata przepaski wewnętrzne są dobrze wykształcone
  8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Jacek Nowak Ricosz
  9. S.cararia w bazie BioMap
  10. S.cararia na Lepiforum

avidal

Leave a Reply