Lycaenidae – Modraszkowate
Dawniej pod nazwą Maculinea arion. U obu płci skrzydła z wierzchniej strony ciemnoniebieskie z brunatnym u samic, lub czarnobrązowym u samców obrzeżeniem, od spodu szarawe z uderzająco dużymi czarnymi plamami układającymi się w łukowate przepaski. Nasada skrzydeł z turkusowym nalotem. Gąsienica brudnobladoczerwona.
- Liczebność. Dawniej w całym kraju, już pod koniec XX wieku zanikł całkowicie w zachodniej i centralnej części Polski. Na wschodzie i południu również zmniejszył liczebność i tylko lokalnie liczniejszy EN EN Arek Gawroński
- Biotop. Suche, lub kamieniste murawy, łąki i ugory, polany, przydroża, przytorza
- Wymiary. Długość ciała 18-23 mm. Rs 33-42 m
- Okres lotu. Pierwsze osobniki pojawiają się w niektórych latach już pod koniec maja; loty arion kończy w sierpniu. Zimuje gąsienica
- Lokalizacja. Podlaskie, lubelskie – pojedynczego osobnika spotkałem na suchej murawie tuż nad Bugiem. Niegdyś obecny na rozproszonych stanowiskach w całym kraju, obecnie zachował się jedynie na południu i na wschodzie kraju. A także pod Inowłodzem (info Jacek Kurzawa)
- Pokarm. Nektar. Gąsienice początkowo żerują na kwiatach i owocach (drobne orzeszki) macierzanki piaskowej, lub lebiodki. Jeśli w jednym kwiatostanie żeruję więcej, niż jedna gąsieniczka, zwykle dochodzi do kanibalizmu. Gąsienica 3 stadium opuszcza roślinę, po czym zwabia mrówki wścieklice z rodzaju Myrmica (często jest to Myrmica sabuleti), które transportują ją do mrowiska. Tam gąsienica znajduje bezpieczne schronienie i zapasy pokarmu – żywi się poczwarkami i jajami gospodarza, w zamian oferując mu słodką wydzielinę z 7-go segmentu odwłoka. Phengaris arion należy więc uznać za gatunek pasożytniczy
- Podobne. Jeden z łatwych do rozpoznania modraszków
- Uwagi. Gatunek chroniony
- Uwagi 2. Identyfikacja osobnika z 2015 roku Marek Hołowiński
- Uwagi 3. Autorzy obserwacji – Paweł Głowacki avidal
- P. arion w bazie BioMap
- P. arion na Lepiforum