Araneidae – Krzyżakowate
Ubarwienie ciała zmienne. Zwykle pomarańczowo-brązowy, przy czym w przedniej części odwłoka obecne intensywniej i ciemniej ubarwione pole, które graniczy z kontrastowa jasną, szeroką plamą o zmiennej wielkości. Odwłok samca na ogół ciemniejszy i pozbawiony jasnej plamy w przedniej części. Odwłok o szerokości nieco większej, niż jego długość. Sternum (spód ciała) tak jasne, jak biodra.
Toruń 19.02.2023 Fot. Sebastian Nowosad
Toruń 26.02.2023 Fot. Sebastian Nowosad
Niemcy – Thüringen – Czerwiec 2021 ♀ Fot. Benjamin Fabian
Włochy – Perugia – Wrzesień 2021 ♀ Fot. Benjamin Fabian
- Status. Rzadki. W Polsce na całym obszarze, lecz nielicznie
- Siedlisko. Zarośla, lasy liściaste i mieszane, polany, parki, ogrody; gatunek ciepłolubny
- Wymiary. Samica 5.5-6 mm. Samiec 4-4.5 mm
- Aktywność. Kwiecień – październik
- Lokalizacja. Niemcy, Włochy, Polska – kujawsko-pomorskie
- Pokarm. Bezkręgowce schwytane w sieć łowną rozpostartą najczęściej miedzy gałęziami krzewów i drzew liściastych
- Podobne. Araneus sturmi – niektóre formy barwne łatwo zidentyfikować po deseniu na odwłoku, inne (te bez wzorów na odwłoku) rozróżnić bardzo trudno. U Araneus sturmi sternum (spód ciała) jest ciemniejsze od bioder, a odwłok jest mniej więcej tak samo długi, jak szeroki
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Benjamin Fabian Sebastian Nowosad
Toruń 19.02.2023 Fot. Sebastian Nowosad
Niemcy – Thüringen – Czerwiec 2021 ♀ Fot. Benjamin Fabian
Toruń 26.02.2023 Fot. Sebastian Nowosad
Toruń 19.02.2023 Fot. Sebastian Nowosad
Toruń 26.02.2023 Fot. Sebastian Nowosad
Sierpniowa fotka z Thüringen to najpewniej A. sturmi. Cała reszta jest ok.
Benjamin specjalizuje się w pająkach, ale i jemu mogą się zdarzać potknięcia. Zdjęcie usunąłem.
Benjamin jest przede wszystkim ekspertem od Salticidae 🙂
Obserwacja pochodziła z INaturalist i została oznaczona przez kogoś innego (poprzez błędne oszacowanie proporcji odwłoka). Większość cech wskazuje jednak na A. sturmi – odwłok o zaokrąglonym kształcie, bez garbków i z wyraźnym folium. W zależności od źródła można spotkać się z różnymi opiniami, jednak ogólny konsensus jest taki, że w przypadku dobrze odżywionych i odpowiednio dojrzałych osobników wymienione aspekty sprawdzają się w znacznej większości przypadków. Nie licząc analizy genitaliów, cechą dającą największą pewność jest ubarwienie mostka, aczkolwiek i bez tego identyfikacja pary sturmi/triguttatus w terenie, choć obarczona niewielkim ryzykiem (szczególnie wśród dorosłych samców czy osobników wychudzonych), jest dość wiarygodna, jak na potrzeby laika.
Oczywiście uznaję Twoją opinię – nie wątpiłem w nią ani przez chwilę.