Dictynidae – Ciemieńcowate
Dwa bardzo podobne do siebie gatunki. Odwłok szarożółty lub szarobrązowy, z czarną plamą w kształcie prostokąta lub trapezu; za nią inne mniejsze plamki. Głowotułów czerwonobrązowy lub czarnobrązowy. Nogi brązowoczerwonawe.
- Liczebność. Oba gatunki bardzo pospolite
- Biotop. Skraje lasów, przydroża, zarośla, parki, ogrody
- Wymiary. Samice 2.5-4.5 mm. Samce 2-3.5 mm
- Aktywność. D.uncinata od marca do czerwca. D.arundinacea od kwietnia do lipca
- Lokalizacja. Łódzkie. Występują w całym kraju
- Pokarm. Owady zaplątane w sieci
- Podobne. Te dwa gatunki różnią się nieco ubarwieniem, lecz prawidłowa ocena wymaga opatrzenia i doświadczenia. Wskazówką może być miejsce wybrane na pajęczynę. D.uncinata rozpina sieć na wierzchu lub spodzie liści, a D.arundinacea na wierzchołkach uschniętych roślin zielnych. Niestety, nie jest to reguła bezwzględna. W 2017 roku w naszym kraju pojawił się inny, podobny, choć zauważalnie różniący się wzorem na odwłoku gatunek z tego rodzaju – Dictyna civica
- Uwagi. Ciemieńce często padają ofiarą nasteczników z rodzaju Priocnemis – sparaliżowane stanowią żywy zapas pokarmu dla larw
- Uwagi 2. Autor obserwacji – avidal
- D.arundinacea w bazie BioMap
- D.uncinata w bazie BioMap
Wczesna wiosna to najlepszy czas na obserwowanie Dictyna arundinacea. Należy znaleźć łąkę, lub polanę z uschniętymi zeszłorocznymi badylami, np. wrotycza, na których szczycie widać pajęczynę. Nie powinno to być trudne, takich zapajęczonych uschniętych zielsk mogą być setki w jednym miejscu. Pozornie nic na nich nie ma, ale jeśli przyjrzeć się uważnie, zazwyczaj dostrzeże się malutkiego pajączka doskonale zlewającego się z tłem.
Zdjęcie z 01 06 2011 z Uroczyska Lublinek wygląda niesamowicie ten pająk wygląda tak mizernie i drobnie przy Eristalisie a nie dość że go zabił to jeszcze trzyma za głowę owada kilkukrotnie większego od siebie.Musi mieć silny jad jak Thomasidae.