Linyphiidae – Osnuwikowate
Głowotułów i odwłok brunatnoczarne do smoliście czarnych, nagie i lśniące. Przednia część głowotułowia wypukła – cecha diagnostyczna rodzaju. Nogi brązowe, wyraźnie jaśniejsze od reszty ciała.
- Liczebność. Pospolity, liczny
- Biotop. Skraje lasów, parki, ogrody, przydroża, ugory, tereny ruderalne
- Wymiary. Długość ciała 1.8-2.8 mm
- Aktywność. Wiosna – jesień; najliczniejszy w maju i czerwcu
- Lokalizacja. Niemcy. W Polsce występuje w całym kraju
- Pokarm. Bezkręgowce, które chwyta w sieć łowną
- Podobne. Bliźniaczo podobny Erigone dentipalpis oraz pozostałe, znacznie rzadsze gatunki z rodzaju
- Uwagi. Jesienią obie płci w celach transportowych unoszą się na wietrze na długich niciach, często w masowych ilościach – zjawisko to nazywane jest potocznie babim latem
- Uwagi 2. Autor obserwacji – Benjamin Fabian