Liocranidae – Obniżowate
Głowotułów czerwono-brązowy z ciemniejszymi od tła smugami. Odwłok szaro-brązowy lub żółto-brązowy z niewyraźnym deseniem utworzonym z nieregularnie rozmieszczonych, ciemnych plamek. Głowotułów, a zwłaszcza odwłok pokryte są złocistymi włoskami nadającymi ciału złotawy połysk – ta cecha pozwala w miarę łatwo zidentyfikować rodzaj.
- Status. Pospolity, lecz rzadko obserwowany – jako gatunek o nocnej aktywności dzień spędza w ukryciu w ściółce, w kępach trawy, we mchu, pod kamieniami i kawałkami drewna, w rozmaitych szczelinach i innych zakamarkach
- Siedlisko. Lasy, wrzosowiska, łąki, torfowiska
- Wymiary. Długość ciała samicy 6-9.4 mm, samca 5-7 mm
- Aktywność. Od wczesnej fenologicznej wiosny do późnej jesieni
- Lokalizacja. Austria, Polska – podkarpackie, zachodniopomorskie, lubuskie
- Pokarm. Owady i inne bezkręgowce, na które aktywnie poluje
- Podobne. Inne gatunki z rodzaju, niekiedy bliźniaczo podobne (w tym zauważalnie mniejszy Agroeca proxima) – identyfikacja na podstawie fotografii terenowych nie jest możliwa, Natomiast kokon jajowy typowy dla tego gatunku
- Uwagi. Znacznie częściej od samego pająka widuje się jego białe, przymocowane nóżką kokony jajowe, których kształt przyrównuje się do odwróconego kieliszka. Są one niejako niedokończone – przy najbliższej okazji samica wraca, aby zamaskować je grudkami ziemi. Po tym zabiegu są szarawe i znacznie trudniej dostrzegalne
- Uwagi 2. Autorzy obserwacji – Augustyna gernotkunz Marcin Szot Lucyna Bugiera