Phalangiidae
Ciało szarobrązowe, bez wyraźnej granicy między głowotułowiem a odwłokiem. Na wierzchu odwłoka widoczny jednolicie szarobrązowy lub ciemnobrązowy siodlasty wzór (tzw. siodło) dochodzący do 5 tergitu; linia brzegowa siodła na ogół słabo rozwinięta, bez spektakularnych odnóg, niemal prosta . Jedyna para oczu osadzona na bokach niewielkiego, ale wyraźnie uniesionego wzgórka ocznego; nad każdym okiem 4 tępo zakończone wyrostki. Na przedniej krawędzi głowotułowia trzy relatywnie niewielkie i krótkie, skierowane nieco do góry wyrostki (tzw. trident). 1 para nóg krótka. 2 para nóg dłuższa od pozostałych.

Zawisze 14.07.2015 ♀ Fot. Ryszard Orzechowski

Ojcowski Park Narodowy 22.06.2020 ♀ Fot. Maksymilian Syratt

1. Liczebność. Uznawany za pospolity
2. Biotop. Lasy i zarośla, zwłaszcza wilgotne, oraz darń łąk. Także ogrody, sady i parki, regularnie wdrapuje się na ściany i murki
3. Wymiary. Samica 4.6-6.8 mm. nie licząc odnóży. Samiec 3.2-4.5 mm
4. Aktywność. Koniec maja – sierpień/początek września. Osobniki młodociane od kwietnia do lipca
5. Lokalizacja. Lubuskie, małopolskie. Występuje w całym kraju
6. Pokarm. Skąposzczety, równonogi, krocionogi, gryzki, mszyce, skoczogonki, pająki, kosarze, ślimaki, larwy owadów
7. Podobne. Dwa pozostałe gatunki z rodzaju – Lacinius dentiger i Lacinius horridus różnią się dłuższymi wyrostkami na przedniej krawędzi głowotułowia i ostrzej wyprofilowanymi wyrostkami na wzgórku ocznym; ich siodła maja zwykle lepiej rozwiniętą linię brzegową. Krótkie przednie nogi ma także rzadki Odiellus spinosus, u którego wzgórek oczny jest płaski, wyraźnie słabiej wyniesiony. Łatwo pomylić go także z Oligolophus tridens
8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Ryszard Orzechowski Maks Syratt

avidal