Zwykle szare, lub brązowe kosarze o delikatnym ciele z 3 kolcami na przedniej krawędzi karapaksu. Na grzbietowej stronie odwłoka na ogół tzw. siodełko w postaci ciemnej plamy. Samce odróżnia się od samic po znacznie większych szczękoczułkach (chelicerach). Dorastają do 12 mm. Aktywne głównie nocą. Żywią się martwą materią organiczną, rzadziej polują na drobne bezkręgowce o miękkim ciele.
W Polsce co najmniej 19 gatunków.
Przy opisach gatunków korzystałem z monografii Roberta Rozwałki zatytułowanej Kosarze (Opiliones) Polski.
Zobacz też:
Metaphalangium cirtanum