Salticidae – Skakunowate
Głowotułów samicy w różnych odcieniach brązu, zwykle jednak ciemniejszy na wierzchniej stronie a jaśniejszy na bokach; jej oczy pomarańczowoczerwono obwiedzione. Na karapaksie samicy trzy jasne plamy ułożone w trójkąt – tutaj przydatna wizualizacja. Karapaks samca czarny. Odwłok samicy lekko zwęża się ku wierzchołkowi, pokryty jest żółtymi i brązowymi włoskami układającymi się w charakterystyczny deseń z podłużną smugą centralną i odchodzącymi od niej cieńszymi smugami poprzecznymi. Odwłok samca owalny, pomarańczowoczerwony z rozjaśnioną częścią nasadową.
- Liczebność. Dawniej bardzo rzadki, obecnie coraz liczniejszy, choć wciąż sporadycznie obserwowany VU
- Biotop. Lubi dobrze nasłonecznione, ciepłe skraje lasów i zarośli, polany, zakrzewione murawy kserotermiczne; przesiaduje zwykle na pniach drzew bądź na liściach. Zaniepokojony odskakuje na kilka – kilkanaście centymetrów
- Wymiary. Samica 7-9.2 mm. Samiec 5-7.2 mm
- Aktywność. Kwiecień – lipiec
- Lokalizacja. Węgry, Polska – lubelskie, świętokrzyskie, łódzkie; być może to pierwsze stwierdzenie dla Wyżyny Łódzkiej
- Pokarm. Owady, pajęczaki i inne bezkręgowce, na które aktywnie poluje; atak często następuje poprzez skok na ofiarę, nawet wielokrotnie od niego większą (np. na ważkę, bądź komarnicę). Nie konstruuje sieci
- Podobne. Nietrudny do rozpoznania, zwłaszcza samiec bardzo charakterystyczny
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Paweł Głowacki Ricosz avidal
- C. xanthogramma w bazie BioMap
- Wymowa: karrotus ksantogramma