Bibionidae – Leniowate
Oczy samicy rozdzielone szeroki, a samca wąskim czołem. Ciało matowo czarne, skąpo owłosione. Odwłok samicy pękaty, samca cylindryczny. Nogi czarne, cienkie; uda i golenie niezgrubiałe u żadnej z płci. Skrzydła silnie i równomiernie przyciemnione, u samicy sięgają niemal końca odwłoka, skrzydła samca znacznie krótsze i węższe. Przy pierwszym spotkaniu samiec wydaje się dziwaczny, jak nie z tego świata – przeciętny obserwator często nie rozpoznaje w nim muchówki.

Inwałd 29.04.2023 ♂ Fot. Jerzy Tomiak

Inwałd 29.04.2023 ♂ Fot. Jerzy Tomiak

1. Liczebność. Według literatury pospolita i miejscami liczna, a nawet dochodzi do masowych pojawów – być może te dane są nieaktualne; ja sam w ciągu wielu lat wypraw terenowych spotkałem tylko kilka samców na terenie poznańskiego ogrodu zoologicznego. Sporadycznie obserwowany
2. Biotop. Lasy, ogrody, zadrzewione brzegi rzek i stacjonarnych zbiorników wodnych, zarośla. W kwietniu i maju można natknąć się na samce na leśnych, ale i parkowych oraz ogrodowych ścieżkach podczas powolnej pieszej wędrówki
3. Wymiary. Długość ciała samicy 7-10 mm, samca 5-7 mm
4. Aktywność. Od połowy kwietnia do końca maja
5. Lokalizacja. Francja, Polska – małopolskie. W Polsce w całym kraju
6. Pokarm. Nektar, spadź. Larwy saprofagiczne, rozwijają się w butwiejącej ściółce, zwłaszcza z udziałem opadłych liści olch
7. Podobne. Samice można pomylić z samicami leni Bibio spp. (zgrubiałe przednie uda, nieco dłuższe skrzydła)
8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Marie Lou Legrand Jerzy Tomiak

Francja – Cassel 16.04.2022 ♂ Fot. Marie Lou Legrand

Francja – Cassel 16.04.2022 ♂ Fot. Marie Lou Legrand

avidal