Bombyliidae – Bujankowate
Poprzednio pod nazwą Bombylius vulpinus. Twarz skąpo owłosiona. Ciało pokryte złocistymi, a na końcu odwłoka białymi włoskami. Uda czarne, golenie brązowożółte. 2 lub 3 szczecinki przy nasadzie każdego ze skrzydeł są żółte. Główka przezmianki jasna. Brak ciemnych włosków za tylną krawędzią oka. Skrzydła przezroczyste, tylko na krawędziach lekko przyciemnione; komórki R i M różnej długości.
- Liczebność. Pospolita
- Biotop. Nasłonecznione skraje lasów i leśne polany, kwietne ogrody i skalniaki, przydroża, murawy kserotermiczne i psammofilne, przytorza
- Wymiary. Długość ciała 6.5-12 mm
- Aktywność. Kwiecień – lipiec
- Lokalizacja. Łódzkie. Występuje w całym kraju
- Pokarm. Nektar. Larwy zjadają najpierw pyłek, a potem larwę gospodarza, na którą samice wybierają samotną pszczołę
- Podobne. Inne złociste bujanki o przezroczystych skrzydłach, bardzo trudne do odróżnienia; są one znacznie mniej pospolite. I tak np. Bombylius cinerascens ma czarne szczecinki przy nasadzie skrzydła, podobnie Bombylius venosus, która dodatkowo ma czarne główki przezmianek. U Anastoechus nitidulus twarz jest silnie owłosiona. Bardzo podobnym gatunkiem jest Systoechus ctenopterus – jedyny krajowy gatunek z rodzaju – który można rozpoznać po tej samej długości komórkach R i M
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Marek Wyszomirski avidal

Łódź – Widzew 28.06.2011 Samica pokrywa złoże jaj warstewką piasku, co czyni tuż przed złożeniem jaj przy wejściu do norki gospodarza