Bombyliidae – Bujankowate
Ciało pokryte złocistymi i białymi włoskami. Oczy samicy rozdzielone czołem, oczy samca stykają się ze sobą na długim odcinku. Przy tylnej krawędzi oka obecny rząd czarnych włosków. Twarz krótko owłosiona. Przy nasadzie każdego ze skrzydeł dwie długie czarne szczecinki – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Główka przezmianki ciemna. Brak ciemnych włosków za tylną krawędzią oka. Skrzydła przezroczyste, tylko przy krawędzi kostalnej i w części nasadowej żółtawo przyciemnione; komórki R i M różnej długości.
Belgia 12.05.2019 ♂ Fot. Gilles San Martin
Belgia 12.05.2019 ♂ Fot. Gilles San Martin
Belgia 12.05.2019 ♀ Fot. Gilles San Martin
Belgia 01.05.2019 ♀ Fot. Gilles San Martin
- Liczebność. Liczna tylko lokalnie
- Biotop. Nasłonecznione skraje lasów i leśne polany, kwietne ogrody, przydroża, przytorza, zbocza z wystawą południową, murawy kserotermiczne, naskalne i psammofilne
- Wymiary. Długość ciała 8-11 mm
- Aktywność. Kwiecień – czerwiec/lipiec
- Lokalizacja. Belgia. W Polsce głównie na południu
- Pokarm. Nektar. Larwy są pasożytami gniazdowymi – zjadają najpierw zgromadzony w norce pyłek, a potem larwę gospodarza, czyli któryś z gatunków pszczół gniazdujących w ziemi
- Podobne. Inne złociste bujanki o przezroczystych skrzydłach, bardzo trudne do odróżnienia. I tak np. pospolity Bombylius posticus ma żółte szczecinki przy nasadzie skrzydła; główki przezmianki u Bombylius canescens jest jasna; u Bombylius cinerascens brak rzędu czarnych włosków przy tylnej krawędzi oka. U Anastoechus nitidulus twarz jest silnie, długo owłosiona. Podobnym gatunkiem jest też bujanka Systoechus ctenopterus którą można rozpoznać po tej samej długości komórkach R i M
- Uwagi. Autor obserwacji – Gilles San Martin
Widać czarne szczecinki przy nasadzie skrzydła i rząd czarnych włosków za okiem Fot. Gilles San Martin