Ceratopogonidae – Kuczmanowate
Ciało relatywnie zwarte, jasne. Oczy samicy rozdzielone wąskim czołem, oczy samca stykają się ze sobą górnymi krawędziami; u obu płci nagie. Ciemię zaokrąglone. Tułów silnie wyniesiony, matowo szary z brązowymi, podłużnymi pasami na przedpleczu. Scutum i scutellum pokryte stosunkowo długimi, jasnymi włoskami. Na tylnej krawędzi scutellum długie jasne włoski. Odwłok szary z ciemnym deseniem przy krawędziach tergitów. Nogi zwykle z ciemnymi wierzchołkami goleni; przednie golenie nieco zgrubiałe. Ubarwienie nóg i odwłoka wykazuje dużą zmienność i nie stanowi podstawy do identyfikacji gatunku. Czułki u obu płci nitkowate (zwykle samce kuczmanów mają pierzaste czułki). Skrzydła przezroczyste z subtelnym, mlecznym zamgleniem, pozbawione wzorów.
- Status. Pospolity; samice znacznie liczniejsze od samców
- Siedlisko. Obrzeża rozmaitych zbiorników wodnych, głównie stojących oraz wydmy nadmorskie
- Wymiary. Długość ciała – ? (poniżej 5 mm). Długość skrzydła 2.4-4.6 mm; skrzydła samca wyraźnie dłuższe
- Aktywność. Lipiec i sierpień
- Lokalizacja. Lubuskie, pomorskie – na wydmach Słowińskiego Parku Narodowego jest bardzo liczny
- Pokarm. Samice są drapieżne – chętnie polują na ochotki. Samce pobierają pokarm płynny
- Podobne. Drugi krajowy gatunek z rodzaju – znacznie rzadszy Sphaeromias fasciatus, u którego ciemię jest płaskie, scutum i scutellum pokryte krótszymi i ciemniejszymi włoskami, a na tylnej krawędzi scutellum zamiast długich włosków znajdują się krótkie, sztywne szczecinki. Sphaeromias miricornis to prawdopodobnie jasna forma barwna Sphaeromias pictus
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Lucyna Bugiera avidal
- Klucz do rodzaju
Czas lotu to mniej więcej lipiec – sierpień (wiem, że „cieplejszych państwach”, np Wielka Brytania, Francja już od czerwca).
Nie wiem, jak to robisz, ale jesteś zadziwiająco skuteczny. Uzupełniam opis.