Opomyzidae – Niżnicowate
Tułów żółty do brunatnego z 4 podłużnymi, ciemnymi pasami na scutum, z których 2 środkowe zlewają się klinowato w wąski trójkąt. Odwłok ciemnoszary, czerwono-brązowy lub czarny. Skrzydła przyciemnione, oraz zaczernione wzdłuż żyłki kostalnej, ciemno plamkowane. Żyłka poprzeczna (crossvein) przyciemniona.
Łódź – Widzew 04.06.2014
Łódź – Widzew 04.06.2014
Frydrychowice 17.06.2023 Fot. Jerzy Tomiak
Frydrychowice 17.06.2023 Fot. Jerzy Tomiak
- Status. Pospolita i liczna w całym kraju
- Siedlisko. Łąki, polany, ugory, przydroża, parki, ogrody, zarośla, tereny ruderalne
- Wymiary. Długość ciała 3.5-4.o mm
- Aktywność. Maj – październik
- Lokalizacja. Łódzkie, małopolskie
- Pokarm. Nektar, spadź. Larwy rozwijają się w łodygach traw
- Podobne. Opomyza petrei ma jaśniejszy, żółty odwłok. Opomyza florum nie ma ciemnego obrzeżenia na skrzydłach, ani wyraźnych pasów na scutum
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Jerzy Tomiak avidal
Łódź – Widzew 04.06.2014
Graboszyce 28.07.2023 Fot. Jerzy Tomiak
Łódź – Widzew 04.06.2014