Opomyza germinationis – Niżnica łąkowa

Opomyzidae – Niżnicowate
Tułów żółty do brunatnego z 4 podłużnymi, ciemnymi pasami na scutum, z których 2 środkowe zlewają się klinowato w wąski trójkąt. Odwłok ciemnoszary, czerwono-brązowy lub czarny. Skrzydła przyciemnione, oraz zaczernione wzdłuż żyłki kostalnej, ciemno plamkowane. Żyłka poprzeczna (crossvein) przyciemniona.

Widzew 04.06.2014

Łódź – Widzew 04.06.2014

Widzew 04.06.2014

Łódź – Widzew 04.06.2014

Frydrychowice 17.06.2023 Fot. Jerzy Tomiak

Frydrychowice 17.06.2023 Fot. Jerzy Tomiak

  1. Status. Pospolita i liczna w całym kraju
  2. Siedlisko. Łąki, polany, ugory, przydroża, parki, ogrody, zarośla, tereny ruderalne
  3. Wymiary. Długość ciała 3.5-4.o mm
  4. Aktywność. Maj – październik
  5. Lokalizacja. Łódzkie, małopolskie
  6. Pokarm. Nektar, spadź. Larwy rozwijają się w łodygach traw
  7. Podobne. Opomyza petrei ma jaśniejszy, żółty odwłok. Opomyza florum nie ma ciemnego obrzeżenia na skrzydłach, ani wyraźnych pasów na scutum
  8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Jerzy Tomiak avidal
Widzew 04.06.2014

Łódź – Widzew 04.06.2014

Graboszyce 28.07.2023 Fot. Jerzy Tomiak

Widzew 04.06.2014

Łódź – Widzew 04.06.2014


avidal

Leave a Reply