Platypezidae – Urodkowate
Oczy samicy rozdzielone czołem, oczy samca stykają się ze sobą. Scutum u samca czarne, u samicy szare z dwiema parami podłużnych, ciemniejszych od tła smug – smugi na bokach scutum są słabiej zaznaczone. Tułów wyniesiony, nieco „garbaty”. Odwłok samca matowo czarny z wąskimi, brązowymi podkreśleniami przednich krawędzi tergitów 2-4. Tergity samicy w mniejszym bądź większym stopniu szaro opylone. Tylne stopy tylko lekko zgrubiałe. Czułki czarno-brązowe. Skrzydła przezroczyste, o użyłkowaniu charakterystycznym dla gatunku – żyłka M rozwidlona na końcu.
Łuków 19.06.2020 ♀ Widoczne rozwidlenie żyłki M oraz charakterystyczne dla samicy tego gatunku ciemne pasy na scutum Fot. Ricosz
Chociszewo 03.10.2021 ♀ Fot. Lucyna Bugiera
Chociszewo 03.10.2021 ♀ Fot. Lucyna Bugiera
- Status. Nierzadka. Występuje w całym kraju
- Siedlisko. Głównie lasy, polany i łąki
- Wymiary. Długość ciała 2.6-3.4 mm. Długość skrzydła 2.6-3.9 mm. Larwy dorastają do nieco ponad 4 mm
- Aktywność. Maj – październik
- Lokalizacja. Lubelskie, lubuskie
- Pokarm. Spadź. Larwy mykofagiczne, rozwijają się w owocnikach grzybów kapeluszowych; często są to pieczarki. Najczęściej znajdowane między blaszkami na spodniej stronie kapelusza
- Podobne. Przede wszystkim nieobecna w Polsce Lindneromyia hungarica (czoło samicy wyraźnie węższe, smugi na scutum niewyraźne). Także podobne pod względem użyłkowania gatunki z rodzaju Polyporivora oraz Paraplatypeza atra – samiec jest jednak znacznie ciemniejszy, a samica ma silniej zgrubiałe tylne stopy. U gatunków z rodzaju Agathomyia żyłka M nie jest na końcu rozwidlona
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Lucyna Bugiera Ricosz