Platypezidae – Urodkowate
Oczy samicy rozdzielone czołem, oczy samca stykają się ze sobą; oczy samca dwubarwne – w górnej części czerwono-brązowe, w dolnej szaro-czarne. Na czole samca kępka włosków. Scutum u samca aksamitnie, intensywnie czarne, u samicy szaro-czarne. Tułów lekko wyniesiony, nieco „garbaty” Odwłok u obu płci czarny, stosunkowo zwarty. Nogi czarne; tylne stopy tylko delikatnie zgrubiałe u samca, silnie zgrubiałe u samicy. Skrzydła przezroczyste, o użyłkowaniu charakterystycznym dla gatunku – żyłka M rozwidlona na końcu.
Łódź – BRUS 22.06.2019 ♂
Łódź – BRUS 22.06.2019 ♂ Widoczne użyłkowanie charakterystyczne dla gatunku
- Status. Pospolita, lecz rzadko obserwowana. Występuje w całym kraju
- Siedlisko. Głównie lasy
- Wymiary. Długość ciała samicy 2.5-3.7 mm, samca 2.7-3.9 mm
- Aktywność. Kwiecień – październik
- Lokalizacja. Łódzkie
- Pokarm. Spadź. Larwy mykofagiczne, rozwijają się w owocnikach drobnołuszczaków, zwłaszcza w drobnołuszczaku jelenim Pluteus cervinus
- Podobne. Samca bardzo łatwo pomylić z Kesselimyia chandleri, który jednak ma silniej zgrubiałe tylne stopy, subtelnie odmienne użyłkowanie i w Polsce przypuszczalnie nie występuje; także z samcami z rodzajów Platypezina (przyciemnione skrzydła) i Platypeza (detale użyłkowania), zwłaszcza Platypeza bicincta (nie wiem, czy występuje w Polsce). Gatunki z rodzaju Agathomyia są znacznie smuklejsze, a żyłka M nie jest rozwidlona. U samicy Lindneromyia dorsalis tylne stopy są słabiej zgrubiałe. Samice również bardzo podobne do niektórych innych gatunków z rodziny (choć czarny odwłok znacznie zaniża liczbę kandydatek) – ich pewna identyfikacja zwykle wiąże się z ryzykiem błędu
- Uwagi. Autor obserwacji – avidal