Rhinophoridae – Stonoginiowate
Ciało czarne, szaro opylone, silnie oszczecone. Twarz stosunkowo płaska – okolice otworu gębowego nie są wyciągnięte do przodu. Na policzku sztywna, długa szczecina charakterystyczna dla rodzaju. na scutum podłużne jasno opylone pasy. Scutellum z parą szczecin bocznych i apikalnych, które są równie mocne i niemal równie długie. U niektórych gatunków tergity odwłoka silnie zaczerwienione, zwłaszcza w przypadku samic; zwykle jednak odwłok całkowicie czarny, tak jak u dwóch gatunków krajowych. Tergity 3 i 4 ze szczecinami dyskalnymi (uniesione ku górze szczeciny na środku tergitów). Nogi czarne; na środkowej goleni co najmniej trzy szczecinki ad (anterodorsal setae). Skrzydła lekko przyciemnione; komórka R5 zamknięta, z długą petiolą (żyłka łącząca tę komórkę z wierzchołkiem skrzydła) – tylko u Stevenia acutangula petiola jest krótka.
- Status. Rzadko obserwowane, choć niektóre gatunki pospolite – w tym występująca w Polsce Stevenia atramentaria
- Siedlisko. Lasy i ich skraje, polany, zarośla, oraz inne wilgotne tereny
- Wymiary. Długość ciała Stevenia atramentaria 5.5-8.5 mm
- Aktywność. Maj – sierpień/wrzesień
- Lokalizacja. Chorwacja. W Polsce dwa gatunki – Stevenia atramentaria i Stevenia umbratica
- Pokarm. Nektar, pyłek. Larwy są parazytoidami równonogów – biologia słabo poznana, jednak wśród gatunków żywicielskich wymienia się Porcellio scaber, Philoscia affinis, Oniscus asellus, Armadillidium vulgare i Tracheoniscus arcuatus
- Podobne. Inne gatunki z rodziny, a także wiele rączycowatych – najłatwiej oznaczyć rodzaj dzięki obecności diagnostycznej szczeciny na policzku
- Uwagi. Identyfikacja Theo Zeegers
- Uwagi 2. Autor obserwacji – Alek Brzozowski

Na policzku poniżej okaz widoczna długa szczecina – istotna cecha diagnostyczna rodzaju Fot. Alek Brzozowski

Na środkowej goleni obecne szczeciny przedniogrzbietowe (anterodorsal) 11.08.2010 Fot. Alek Brzozowski