Stratiomyidae – Zmrużkowate
Oczy nagie, u samicy rozdzielone szerokim, a u samca bardzo wąskim czołem. Scutum lśniące, metalicznie ciemnozielone, rzadziej niebieskoczarne, na ogół ze złocistomiedzistym połyskiem. Scutellum uzbrojone w 4 kolce. Uda i przednie oraz środkowe golenie żółte; tylne golenie ciemniejsze, u samca zgrubiałe. Stopy ciemne. Odwłok brunatny z żółtymi rozjaśnieniami przy nasadach środkowych tergitów. Skrzydła szkliste, lekko przyciemnione u obu płci, zażółcone u nasady.
- Liczebność. Zdecydowanie rzadki, nieliczny, bardzo sporadycznie obserwowany
- Biotop. Wilgotne lasy, podmokłe łąki, obrzeża górskich rzek i strumieni
- Wymiary. Długość ciała 5-7 mm
- Aktywność. Maj – sierpień
- Lokalizacja. Francja. W Polsce w Bieszczadach
- Pokarm. Spadź, nektar, pyłek. Larwy saprofagiczne, rozwijają się w butwiejącym, wilgotnym substracie roślinnym
- Podobne. Od pozostałych krajowych gatunków z podrodziny Beridinae można go odróżnić (w zależności od porównywanego gatunku) po nagich u obu płci oczach, liczbie kolców na scutellum, oczach rozdzielonych czołem u samca i detalach ubarwienia ciała, w tym nóg. A także po dobrze wykształconych głaszczkach, co akurat na fotografiach terenowych zwykle jest trudno dostrzegalne
- Uwagi. Autorka obserwacji – Marie Lou Legrand