Syrphidae – Bzygowate
Duża, włochata wyrówka o twarzy profilowanej w charakterystyczny dla rodzaju sposób. Czułki czarne. Skrzydła przezroczyste, bez plam. Oczy silnie owłosione, u samców stykające się ze sobą, u samic rozdzielone czołem. Bardzo dobry lotnik, potrafi zawisać w miejscu, ale też pokonywać spore odległości.
- Liczebność. Niezbyt pospolita. W roku 2011 latała w dużej liczbie osobników, w 2012 było trochę gorzej. W 2013 nie było jej wcale na wcześniej okupowanych zwykle stanowiskach – i nie jest to tylko moja, odosobniona opinia. Być może to wina spóźnionej wiosny. Wydaje się jednak, że z sezonu an sezon jej liczebność spada, przez co należy ja uznać za gatunek ustępujący NT
- Biotop. Skraje lasów, nieużytki, łąki, łozowiska, ogrody – ogólnie wszędzie tam, gdzie znajdzie roślinę żywicielską
- Wymiary. Długość ciała 10-16 mm. Długość skrzydła 8.5-11.75 mm
- Aktywność. Marzec – maj. Gatunek wczesnowiosenny, do zaobserwowania na kwitnących wierzbach, rzadziej na podbiale i innych kwiatach runa
- Lokalizacja. Łódzkie. Występuje w całym kraju
- Pokarm. Pyłek, nektar, najchętniej z wierzby iwy. Larwy żerują w łodygach ostrożenia błotnego, możliwe że i innych ostów i ostrożeni
- Podobne. Dzięki wczesnemu pojawowi, dużym rozmiarom i obfitemu owłosieniu trudna do pomylenia. Nieco przypomina ją Cheilosia albipila, również wczesnowiosenna, która jednak ma pomarańczowe czułki. Mimikra upodobnia je do pszczolinek z rodzaju Andrena; ale raczej trudno się na nią nabrać. Ma w sobie coś, co sprawia, ze natychmiast ją rozpoznajesz, nawet za pierwszym razem. Przynajmniej tak było w moim przypadku
- Uwagi. Autor obserwacji – avidal
Widziałem ten gatunek w okolicach Trzcianki w woj Wielkopolskim
Data by się przydała. Czy to już w sezonie 2016?