Tabanidae – Bąkowate
Oczy z trzema wąskimi, purpurowymi smugami – u samicy rozdzielone wąskim czołem, u samca połączone. Tułów pokryty rdzawo-złocistymi, gęstymi włoskami – zwłaszcza na bokach. Odwłok czarny z szerokimi, złocisto-żółtymi przepaskami na tylnych krawędziach tergitów; brak czerwonych plam na bokach tergitów.

Rezerwat Bagno Pogorzel 29.05.2022 ♀ Fot. Krystian Ołdak

Rezerwat Bagno Pogorzel 29.05.2022 ♀ Fot. Krystian Ołdak

1. Liczebność. Lokalny i rzadki gatunek eurosyberyjski zasiedlający głównie tajgę i tundrę. W Polsce w północno-wschodniej części kraju. Najdalej na zachód wysunięte stanowisko znajdowało się w Przedborskim Parku Krajobrazowym (rezerwat Piskorzeniec) należy uznać za historyczne – brak współczesnych obserwacji mimo regularnych prób (w tym moich). W światku dipterologicznym gatunek wręcz legendarny
2. Biotop. Lasy, torfowiska
3. Wymiary. Długość ciała 17-22 mm; jeden z największych reprezentantów rodzaju
4. Aktywność. Maj – lipiec
5. Lokalizacja. Mazowieckie
6. Pokarm. Nektar i spadź oraz krew zwierząt stałocieplnych (dotyczy samic) – atakują m.in. renifery, łosie i jelenie
7. Podobne. Znaczne rozmiary ciała oraz unikalny deseń na odwłoku czynią ten gatunek łatwym do identyfikacji
8. Uwagi. Przed laty miałem przyjemność słuchać barwnych opowieści Bogusia Soszyńskiego. Najbardziej zapadł mi w pamięć sposób na wabienie tej imponującej muchówki. Należało zostawić otwarty samochód na leśnej drodze i czekać. Hybomitra i Tabanuschętnie przylatują do dużych, ciemnych obiektów, ponieważ w lesie niemal zawsze oznacza to potencjalnego żywiciela, czyli dużego ssaka. Ewolucja nie mogła przewidzieć, że człowiek skonstruuje masywne, mobilne maszyny pozbawione układu krwionośnego. Po powrocie do samochodu przy odrobinie szczęścia w kabinie obijała się o szybę przynajmniej jedna samica
9. Uwagi 2. Autor obserwacji – Krystian Ołdak
10. H.tarandina u Mateusza Sowińskiego

avidal