Tabanidae – Bąkowate
Dawniej pod nazwą Silvius vituli. Oczy samicy rozdzielone czołem, żółtawo-zielone z bordowymi plamkami rozsianymi na całej powierzchni oka. Oczy samca stykające się ze sobą, w górnej części intensywnie żółte, w dolnej jak u samicy. Ciało żółte. Skrzydła przezroczyste.
- Status. Rzadki, jednak lokalnie na południu kraju regularnie obserwowany
- Siedlisko. Łąki, pastwiska, skraje lasów; preferuje tereny górskie i podgórskie
- Wymiary. Długość ciała 10-13.5 mm
- Aktywność. Czerwiec – lipiec
- Lokalizacja. Podkarpackie, Beskidy, małopolskie
- Pokarm. Pyłek, soki roślinne; głównie odwiedzają kwiaty roślin z rodziny astrowatych (złożonych). Samice ssą krew ssaków. Larwy drapieżne
- Podobne. Jedyny krajowy reprezentant rodzaju. Nieco podobne gatunki z rodzaju Atylotus można natychmiast odróżnić po ubarwieniu oczu
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Jasiek Zieliński Neska Stanisław Dybich Marek W.Kozłowski
Witam, w dniu wczorajszym spotkaliśmy dość duży okaz Silvius Alpinus nad wodą nieopodal łąki i lasu pod Łodzią, powiat zgierski. Okaz miał ok. 3cm i usiadł sobie na czarnej uszczelce samochodu osobowego. Dziś też będziemy w tym miejscu, jeśli znowu się pojawi postaram się zrobić zdjęcie. Wczoraj nie wiedzieliśmy z kim wypoczywaliśmy, dla tego zdjęcia nie zrobiłem…. Niestety
Silvius pod Łodzią to byłaby sensacja. Obawiam się, że to raczej Tabanus, zwłaszcza w takich rozmairach. Zdjęcie rozwiałoby wątpliwości. Pozdrawiam
W dniu 21.07.2021 sfotografowałem samice w Poniatowej woj. lubelskie.
Gratulacje, bo to piękny owad
Dziękuję. Szczególnie że samica zamiast mnie gryźć wcinała pyłek z hortensji. Dość długo współpracowała.
Niesamowita mucha! Często widzę ją w okolicach drewutni. Oczy nie z tego świata! Czy możliwe że larwy żerują w spróchniałym, rozkładającym się drzewie? Tak próbowałem sobie wyjaśnić ich obecność koło drewutni- że to świeżo przepoczwarzone imago?
Larwy niektórych bąkowatych są lignifilami, być może również larwy tego gatunku. Ale nie wiem na pewno.