Tachinidae – Rączycowate
Malutka rączyca z podrodziny Phasiinae. Oczy u obu płci rozdzielone szerokim czołem – szerszym od średnicy oka. Tułów czarny. Scutellum czarne. Odwłok czarny z jasnymi tylnymi brzegami tergitów. Czułki dwubarwne, żółto-czarne – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Nogi czarne; uda lekko, lecz zauważalnie zgrubiałe. Skrzydła bez plam, o użyłkowaniu nietypowym dla rączyc – żyłka medialna m łagodnie, łukowato wygięta, komórka R5 szeroko otwarta. Płeć trudna do rozróżnienia na fotografiach terenowych.
Łódź – Widzew 26.10.2019
Łódź – Widzew 26.10.2019
Łódź – Widzew 26.10.2019
Łódź – Widzew 26.10.2019
- Status. Rzadko obserwowana i nieczęsto łowiona, co po części może wynikać z nikłych rozmiarów
- Siedlisko. Głównie lasy i zarośla; najczęściej znajdowana na powalonych pniach drzew
- Wymiary. Długość ciała 3-4 mm
- Aktywność. Maj – październik/listopad
- Lokalizacja. Łódzkie
- Pokarm. Larwy są parazytoidami pluskwiaków z rodziny Lygaeidae – wymienia się Drymus sylvaticus, Drymus brunneus, Eremocoris plebejus, Scolopostethus decoratus, Scolopostethus thomsoni
- Podobne. Stosunkowo charakterystyczna, min. dzięki charakterystycznie ubarwionym czułkom, lekko zgrubiałym udom oraz zwyczajowi biegania po powalonych pniach
- Uwagi. Identyfikacja Roger Thomason
- Uwagi 2. Autor obserwacji – avidal