Estheria bohemani – Esteria szara

Tachinidae – Rączycowate
Ciało szaro ubarwione. Twarz i czoło jasne, policzki nagie. Na tułowiu 5 szczecin barkowych (humeral bristles) i cztery szczecinki tułowiowe (dorsocentral bristles) za szwem tułowiowym (2 rzędy po 4 szczecinki). Scutellum czarne. Nogi czarne. Skrzydła przezroczyste – komórka R5 zamknięta, z wyraźnie wykształcona petiolą o długości przewyższającej długość żyłki poprzecznej r-m. Osobnik na fotografiach ma sfatygowane skrzydła, stąd petiola jest krótsza, niż byłaby na nieuszkodzonych skrzydłach.

E.bohemani

Łódzki Ogród Botaniczny 21.06.2017

Estheria

Łódzki Ogród Botaniczny 21.06.2017

  1. Status. Nierzadka, liczniejsza w górach
  2. Siedlisko. Lasy, polany, ogrody
  3. Wymiary. Długość ciała 9-14 mm
  4. Aktywność. Czerwiec – wrzesień
  5. Lokalizacja. Łódzkie
  6. Pokarm. Nektar, pyłek. Larwy prowadzą pasożytniczy tryb życia – gatunki żywicielskie nieznane
  7. Podobne. Estheria picta i Estheria petiolata mają owłosione policzki. U Estheria cristata scutellum jest przynajmniej częściowo żółto-pomarańczowe, a petiola krótsza od żyłki poprzecznej lub tej samej długości; różnice tkwią także w liczbie szczecin barkowych i tułowiowych. Podobne są również inne szare rączyce, np. z rodzaju Micropthalma, czy też Dinera grisescens (pomarańczowe uda)
  8. Uwagi. Identyfikacja Theo Zeegers
  9. Uwagi 2. Autor obserwacji – avidal
wing

Czerwona linia pokrywa petiolę, a niebieska żyłkę poprzeczna r-m – na uszkodzonym skrzydle faktyczne proporcje są zachwiane, ale funkcja poglądowa jest zachowana


avidal

Leave a Reply