Tachinidae – Rączycowate
Ciało szaro ubarwione. Twarz i czoło jasne, policzki nagie. Na tułowiu 5 szczecin barkowych (humeral bristles) i cztery szczecinki tułowiowe (dorsocentral bristles) za szwem tułowiowym (2 rzędy po 4 szczecinki). Scutellum czarne. Nogi czarne. Skrzydła przezroczyste – komórka R5 zamknięta, z wyraźnie wykształcona petiolą o długości przewyższającej długość żyłki poprzecznej r-m. Osobnik na fotografiach ma sfatygowane skrzydła, stąd petiola jest krótsza, niż byłaby na nieuszkodzonych skrzydłach.
Łódzki Ogród Botaniczny 21.06.2017
Łódzki Ogród Botaniczny 21.06.2017
- Liczebność. Raczej nierzadka, liczniejsza w górach
- Biotop. Lasy, polany, ogrody
- Wymiary. Długość ciała 9-14 mm
- Aktywność. Czerwiec – wrzesień
- Lokalizacja. Łódzkie
- Pokarm. Nektar, pyłek. Larwy prowadzą pasożytniczy tryb życia – gatunki żywicielskie nieznane
- Podobne. Estheria picta i Estheria petiolata mają owłosione policzki. U Estheria cristata scutellum jest przynajmniej częściowo żółtopomarańczowe, a petiola krótsza od żyłki poprzecznej, lub tej samej długości; różnice tkwią także w liczbie szczecin barkowych i tułowiowych. Podobne są również inne szare rączyce, np z rodzaju Micropthalma, czy też Dinera grisescens (pomarańczowe uda)
- Uwagi. Identyfikacja Theo Zeegers
- Uwagi 2. Autor obserwacji – avidal
Czerwona linia pokrywa petiolę, a niebieska żyłkę poprzeczna r-m – na uszkodzonym skrzydle faktyczne proporcje są zachwiane, ale funkcja poglądowa jest zachowana