Tachinidae – Rączycowate
Należące do podrodziny Tachininae szaro-żółto-brązowe zwykle rączyce o długim, cienkim proboscis (trąbka) i uderzająco dużym, na ogół ciemnym 3-im członie czułków. Oczy duże, czerwono-brązowe, u obu płci rozdzielone czołem. Scutum jednolicie ubarwione z 4-ema lub 3-ema rzędami szczecinek centralnych (dorsocentral setae) za szwem tułowiowym. Odwłok z długimi szczecinami przy tylnych krawędziach tergitów. Uda i golenie żółto-brązowe, stopy zwykle znacznie ciemniejsze. Skrzydła przezroczyste, bez plam; komórka R5 zamknięta. Poszczególne gatunki bardzo trudne do rozróżnienia nawet dla specjalistów, z okazem pod binokularem.
W Polsce co najmniej 14 gatunków.

Gołubieński Ogród Botaniczny 24.07.2018 ♀ Przypuszczalnie Siphona setosa – Id Theo Zeegers

Gołubieński Ogród Botaniczny 24.07.2018 ♀

1. Status. Niektóre gatunki pospolite – zwłaszcza zasiedlająca wilgotne łąki, chętnie żerująca na żółtych baldachach wyżerka łąkowa Siphona geniculata
2. Siedlisko. Różnorodne, zależne od gatunku – w tym lasy, zarośla, torfowiska, ogrody, parki, łąki, ugory, przydroża, przytorza, murawy, tereny ruderalne; chętnie tereny wilgotne
3. Wymiary. Długość ciała przeciętnie 3- 6.5 mm
4. Aktywność. Maj – październik
5. Lokalizacja. Pomorskie
6. Pokarm. Nektar, pyłek, spadź. Larwy są parazytoidami gąsienic Noctuidae, Erebidae i Geometridae, rzadziej innych rodzin a nawet rzędów; żywiciele niektórych gatunków pozostają nieznani
7. Podobne. Wiele innych rączyc, które można odróżnić m.in. po kształcie proboscis, wielkości 3-ego członu czułków, czy też oszczeceniu ciała
8. Uwagi. Autor obserwacji – avidal

avidal