Athericidae – Popstruchowate
Samica szara z 3 ciemnymi pasami na tułowiu i zaciemnionymi po środku tergitami; oczy brązowe, u obu płci rozdzielone czołem. Samiec z żółtymi tergitami i zielonymi, niemal stykającymi się oczami. Skrzydła u obu płci wyraźnie plamkowane. Nogi częściowo żółte.
Charakterystyczna larwa wyposażona jest w posuwki, niczym gąsienica, co pozwala jej przemieszczać się po dnie strumienia. Poluje przy pomocy wysuwanego, teleskopowego aparatu gębowego.
- Status. Rzadka i lokalna; miejscami liczna VU
- Siedlisko. Okolice szybko płynących rzek i strumieni o kamienistym, lub żwirowatym dnie. Preferuje tereny górskie
- Wymiary. Długość ciała 9-11 mm
- Aktywność. Maj – lipiec
- Lokalizacja. Bieszczady – Bereżki niedaleko Ustrzyk Górnych. Przez Annę Krzysztofiak obserwowana w Puszczy Romnickiej i w Wigierskim PN. Profesor Marek W.Kozłowski kilkukrotnie odnalazł ten gatunek w centralnej Polsce
- Pokarm. Spadź, być może także nektar. Larwy początkowo rozwijają się w lepkowatych bryłach zbudowanych między innymi z ciał martwych samic, które złożyły na tych bryłach pakiety jaj. Larwy rozwijają się pod osłona ciał martwych samic, lecz nie żywią się nimi, jak dawniej sądzono. Po pewnym czasie spadają do wody, gdzie prowadzą drapieżny tryb życia lub żerują na padlinie
- Podobne. U Ibisia marginata nogi są całkowicie czarne. Nieco podobne są kobyliczki z rodzaju Rhagio
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Marek W.Kozłowski Anna Krzysztofiak Andrzej Kucharski avidal

Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej 2007 Agregacja martwych i wciąż żywych samic tworzy mikrobiotop korzystny i konieczny dla rozwoju larw Fot. Anna Krzysztofiak
Popstruchę (chyba ibiską) obserwowałam także w Puszczy Rominckiej (most na rzece Bludzia) i na terenie Wigierskiego Parku Narodowego – mosty nad Czarna Hańczą.
Gdybyś przypadkiem miała fotki, doniesienie zyskałoby na atrakcyjności. Już uzupełniam opis. Dziękuję.