Athericidae – Popstruchowate
Poprzednio w rodzaju Atherix. Oczy samicy rozdzielone szerokim, a samca bardzo wąskim czołem. Scutum samicy miejscami szaro opylone, scutum samca niemal całkowicie czarne. Odwłok czarny z jasnymi tylnymi krawędziami tergitów u obu płci. Nogi jednolicie czarne. Skrzydła miejscami przyciemnione, pterostigma ciemna.
Larwa wyposażona jest w posuwki, niczym gąsienica, co pozwala jej przemieszczać się po dnie strumienia. Poluje przy pomocy wysuwanego, teleskopowego aparatu gębowego.

Potok Wielka Puszcza ♂ 11.06.2023 Fot. Jerzy Tomiak

Potok Wielka Puszcza ♂ 11.06.2023 Fot. Jerzy Tomiak

1. Status. Zdecydowanie rzadka, obserwowana bardzo sporadycznie; mimo to miejscami może być liczna LC HIT INSEKTARIUM
2. Siedlisko. Okolice szybko płynących rzek i strumieni o kamienistym lub żwirowatym dnie. Preferuje tereny górskie
3. Wymiary. Długość ciała 7.5-9 mm
4. Aktywność. Maj – lipiec/sierpień
5. Lokalizacja. Beskidy
6. Pokarm. Spadź, być może także nektar. Samice niektórych gatunków z rodziny kłują kręgowce (zwłaszcza płazy) w celu wysysania krwi – nie wiadomo, czy ta strategia jest stosowna przez Ibisia marginata – masywna kłujka pozwala przebić cienką skórę żaby. Larwy początkowo rozwijają się w lepkowatych bryłach zbudowanych między innymi z ciał martwych samic, które złożyły na tych bryłach pakiety jaj. Następnie opadają w nurt strumienia. Prowadzą drapieżny tryb życia lub żerują na padlinie opadłej na dno strumieni; być może także na martwej materii organicznej pochodzenia roślinnego. Doniesienia o matrifagii (pożeraniu martwych samic) należy uznać za mit
7. Podobne. U Atherix ibis nogi są częściowo żółte. Nieco podobne są gatunki z rodzaju Symphoromyia
8. Uwagi. Autor obserwacji i przypuszczalnie pierwszych fotografii w naturze tego gatunku w Polsce – Jerzy Tomiak

Habitat – czerwiec 2023 Fot. Jerzy Tomiak

Habitat – czerwiec 2023 Fot. Jerzy Tomiak

Habitat – czerwiec 2023 Fot. Jerzy Tomiak

Habitat – czerwiec 2023 Fot. Jerzy Tomiak

avidal