Tephritidae – Nasionnicowate
Głowa, tułów i odwłok żółtopomarańczowe. Szczecinki podpoliczkowe (subgenal setae) jasne. Przy wewnętrznej krawędzi oka 2 szczecinki orbitalne (orbital setae). Na przyoczkach dwie szczecinki przyoczkowe (ocellar setae). Scutellum żółte. Nogi żółte. Pokładełko czarne. Przezmianki żółte. Na skrzydle dwie rozległe brunatnoczarne plamy – w połowie długości skrzydła i w części wierzchołkowej. U samic między tymi plamami widoczna cienka, miejscowo rozerwana przepaska poprzeczna; obie części przepaski znajdują się dokładnie naprzeciwko, w linii prostej. U samców niemal zawsze takiej przepaski brak.

Kraków 29.04.2020 ♀ Fot. Maksymilian Syratt

Kraków 29.04.2020 ♀ Fot. Maksymilian Syratt

1. Liczebność. Szeroko rozsiedlona, lecz nieczęsto obserwowana
2. Biotop. Łąki, ogrody, polany i inne tereny otwarte z roślinami żywicielskimi
3. Wymiary. Długość ciała około 4 mm. Długość skrzydła 3.7-5.5 mm
4. Aktywność. Kwiecień – sierpień; dwa pokolenia w sezonie. Larwy od maja do października
5. Lokalizacja. Małopolskie
6. Pokarm. Nektar. Larwy minują liście roślin z rodziny astrowatych – najczęściej starców, jastrunów, bylic i krwawników
7. Podobne. Dzięki jednolitemu ubarwieniu ciała i charakterystycznemu deseniowi na skrzydłach samiec nietrudny do rozpoznania. Natomiast samice można pomylić z pozostałymi gatunkami z rodzaju – Trypeta artemisiae a zwłaszcza Trypeta immaculata, u której przepaska poprzeczna obecna jest u obu płci, lecz rozerwane fragmenty tej przepaski nie leżą dokładnie w linii prostej. U obu ww. gatunków szczecinki podpoliczkowe są czarne. Samice łatwo pomylić ze Stemonocera cornuta, u której występuje tylko jedna para szczecinek orbitalnych, a szczecinek przyoczkowych brak
8. Uwagi. Autor obserwacji i identyfikacji – Maks Syratt

avidal