Tipulidae – Koziułkowate
Oczy zielone. Wierzchnia strona tułowia szarawa. Przedplecze z ciemniejszym od tła deseniem z plam o kształcie charakterystycznym dla podrodzaju Lunatipula; plamy te często są lekko rozmyte. Odwłok samicy żółty z szerokim, szarym pasem biegnącym przez środek tergitów; tergity wierzchołkowe mogą być niemal całkowicie szare, a u samca wręcz czarne. Hypogium samca o kształcie litery „V”. Skrzydła z podłużną, ciemną smugą (która jednak nie zawsze jest wyraźna) i szklistobiałym, poprzecznym rozjaśnieniem pod pterostigmą; żyłki wierzchołkowe u niektórych osobników są wyraźnie przyciemnione.
Warszawa 20.05.2018 ♂ Fot. Teresa Stolarczyk
Warszawa 20.05.2018 ♂ Fot. Teresa Stolarczyk
Puszcza Notecka 13.05.2009 ♂ o niemal całkowicie czarnym odwłoku Fot. Andrzej Hańca
- Status. Pospolita, liczna. Występuje w całym kraju
- Siedlisko. Wilgotne lasy i ich skraje, podmokłe łąki, torfowiska, mokradła
- Wymiary. Długość ciała 13-15 mm. Rs 12-17 mm
- Aktywność. Kwiecień – lipiec. Zimują larwy drugiego pokolenia
- Lokalizacja. Mazowieckie, wielkopolskie
- Pokarm. Nektar, spadź. Larwy żerują na korzeniach roślin zielnych
- Podobne. Osobniki o wyraźnym deseniu na skrzydłach i typowym dla gatunku, widocznym szarym pasem biegnącym wzdłuż tułowia są stosunkowo charakterystyczne – jeśli deseń jest niewyraźny można ją pomylić zwłaszcza z przedstawicielami liczącego 12 krajowych gatunków podrodzaju Lunatipula
- Uwagi. Autorzy obserwacji i identyfikacji – Andrzej Hańca Teresa Stolarczyk
- T.vernalis u Mateusza Sowińskiego
- Więcej o gatunku
Konstancin-Jeziorna 14.05.2007 In copula Fot. Teresa Stolarczyk
Skrzydło samicy – ze względu na wielkość jasnych przebarwień bodaj najbardziej charakterystyczne w podrodzaju Lunatipula Fot. Andrzej Hańca
„tergity wierzchołkowe mogą być niemal całkowicie szare”, dodałbym czarne, cecha charakterystyczna samca. „Odwłok żółty z szerokim, szarym pasem biegnącym przez środek tergitów”, cecha charakterystyczna samicy.
Ok, Andrzeju, uściśliłem opis zgodnie ze wskazówkami.