Ulidiidae
Niewielka i niesamowicie urocza muszka z podrodziny Otitinae o kontrastowym ubarwieniu. Na skrzydłach brązowe pasy. Oczy duże, czerwone. U samicy odwłok ostro zakończony pokładełkiem. Muchy grupują się w miejscu występowania – a może to być pojedyncze drzewo wokół wielu podobnych, które akurat spełnia określone wymogi – i rzadko się oddalają. Przestraszone odbiegają, bardzo niechętnie zrywając się do lotu, co najwyżej podlatując na kilkanaście centymetrów. Samce dumnie paradują przed samicami z rozpostartymi skrzydłami, co przedstawia zabawny widok. Jedyny rodzimy gatunek z rodzaju.
Ten gatunek należy do moich największych owadzich ulubieńców.
- Status. Nierzadka, w miejscu występowania bywa bardzo liczna. Występuje w całym kraju
- Siedlisko. Lasy, stare parki i ogrody, aleje
- Wymiary. Długość ciała około 5 mm
- Aktywność. Maj – wrzesień
- Lokalizacja. Łódzkie
- Pokarm. Pokarm płynny, w tym soki ze zranionych drzew i ekskrementy. Larwy żerują w drewnie przerośniętym grzybnią, związane są m.in. z hubiakiem pospolitym
- Podobne. Liczne gatunki z rodzin Ulidiidae i Tephritidae, o innych wszakże wzorach na skrzydłach
- Uwagi. Dygniczkę spotyka się zwykle na pniach drzew, na których odbywają się zaloty. Poniżej filmik ilustrujący typowy taniec tej uroczej muchówki
- Uwagi 2. Autor obserwacji – avidal
- *- proponowane nazwy rodzajowa i gatunkowa

Łódź – Widzew 20.08.2012 Topola, na której egzystowała Myennis octopunctata po uderzeniu w drzewo pioruna