Należy do liczącej około 70 gatunków rodziny Eremiaphilidae; brak reprezentanta w entomofaunie Polski. Ciało smukłe, intensywnie zielone. Głowa trójkątna, oczy duże. Na spodzie 4-ego segmentu odwłoka pomarańczowoczerwona plama – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Tylne skrzydła barwne, czerwonożółtobrązowe z rozległą, fioletowobrązową plamą. Przednie nogi przekształcone w efektywne narządy chwytne. Druga para nóg (odnóża kroczne) uderzająco długa – cecha diagnostyczna rodziny Eremiaphilidae.

Francja – Plan de la Tour 06.07.2015 Fot. Marek R. Swadzba

1. Liczebność. Zasięg obejmuje południową Europę, północną Afrykę, zachodnią, centralną i południową Azję oraz południowzachodnie stany USA. W wielu regionach liczna. Samice częściej obserwowane
2. Biotop. Ogrody, zakrzewione zbocza i murawy, oraz rozmaite tereny otwarte z bogatą roślinnością zielną; chętnie o piaszczystym lub kamienistym podłożu
3. Wymiary. Długość ciała przeciętnie do 65 mm
4. Okres lotu. Lato i jesień
5. Lokalizacja. Francja. W Polsce nie występuje
6. Pokarm. Drapieżna, poluje na rozmaite bezkręgowce, w tym szarańczaki; preferuje ofiary o niedużych rozmiarach i pozbawione obfitego owłosienia. Przy braku pokarmu samice wykazują tendencje do kanibalizmu
7. Podobne. Przede wszystkim gatunki z rodzaju Stagmomantis, w tym Stagmomantis limbata
8. Uwagi. W chwili zagrożenia modliszka wspaniała unosi odwłok i przednie kończyny oraz rozkłada barwne skrzydła, co może odstraszyć potencjalne zagrożenie
9. Uwagi 2. W niesprzyjających warunkach samice mogą rozmnażać się partenogenetycznie
10. Uwagi 3. Autor obserwacji – Marek R.Swadzba

avidal