Tettigonidae – Pasikonikowate
Ciało wydłużone, lecz stosunkowo masywne, zielone lub szarozielone. Wzdłuż boków ciałą jasne smugi. Skrzydła silnie zredukowane do błoniastych fałdów. Pokładełko łukowato wygięte ku górze, miejscowo ząbkowane. Tylne nogi długie; tylne uda niezgrubiałe – nie potrafi skakać. Czułki mniej więcej tak długie, jak reszta ciała. Nielotna.
- Liczebność. Zasięg obejmuje znaczną część Europy, lecz przede wszystkim region śródziemnomorski. Jak dotąd obserwowano i łowiono wyłącznie samice – gatunek partenogenetyczny
- Biotop. Łąki, murawy, zakrzewione polany, winnice, przydroża, pastwiska
- Wymiary. Dorasta do 120 mm – jeden z największych europejskich prostoskrzydłych
- Aktywność. Lipiec – październik. Aktywna głównie wieczorem i nocą
- Lokalizacja. Francja. W Polsce nie występuje
- Pokarm. Drapieżna – poluje na rozmaite bezkręgowce róznej wielkości. Regularnie łowi inne prostoskrzydłe, w tym te największe. Chętnie pożera modliszki. Odnotowano również przypadki kanibalizmu
- Podobne. W Europie występuje 5 innych gatunków z rodzaju, na ogół bardzo podobnych
- Uwagi. Autor obserwacji – Marek R.Swadzba