Salticidae – Skakunowate
Ubarwienie podstawowe ciemnobrązowe, czerwonobrązowe lub szarobrązowe; rzadziej spotyka się barwniejsze formy o pomarańczowym z wierzchu, a żółtym od spodu odwłoku – głównie w strefie równikowej zasięgu (Nowa Gwinea, Indonezja). Głowotułów o płaskiej, kanciastej w zarysie części twarzowej. Karapaks samca z dwiema jasnymi smugami brzeżnymi i podłużnym pasem centralnym – u samicy smugi te są niewyraźne i ciemniejsze lub całkowicie zanikłe. Przednie golenie u samca z frędzelkami z ciemnych włosków. Na wierzchu odwłoka zmienny deseń utworzony z jasnych i ciemnych plamek.
Hong Kong 14.04.2018 ♂ Fot. WK Cheng
Hong Kong 14.04.2018 ♂ Fot. WK Cheng
- Zasięg. Południowowschodnia Azja – od Indii po Indonezję, Tajwan i Nową Gwineę oraz Filipiny; także północne i północno-wschodnie wybrzeża Australii i niektóre wyspy Oceanii
- Biotop. Lasy, zarośla, polany, jaskinie; gatunek wszędobylski, znajdowany na liściach krzewów i drzew, na pniach, na skałach i kamieniach, na obrzeżach rzek i leśnych strumieni, w rozmaitych zakamarkach
- Wymiary. Samica 6.8-10.5 mm. Samiec 5.2-6.5 mm
- Aktywność. Cały rok
- Lokalizacja. Hong Kong. W Polsce nie występuje
- Pokarm. Bezkręgowce, na które aktywnie (na ogół) poluje. W przeciwieństwie do większości skakunowatych, samce łowią zdobycz także w samodzielnie utkaną, prowizoryczną sieć. Łowi głównie inne pająki, także znacznie większe od siebie – zarówno sieciowe, jak i inne skakunowate. Regularnie i z wielką pomysłowością wykrada i pożera jaja pająków. Poza pająkami do menu trafiają głównie muchówki. Unika polowania na mrówki i chrząszcze. Wykazano, że nie jest w stanie prawidłowo funkcjonować, jeśli dieta pozbawiona jest pająków i składa się wyłącznie z owadów
- Podobne. Inne gatunki z rodzaju
- Uwagi. Najlepiej poznany gatunek z rodzaju, uznawany za jednego z najinteligentniejszych pająków świata – właściwie brak kontrkandydata na najwyższe podium poza innymi Portia spp. Stosuje bardzo szeroki wachlarz strategii łownych, które modyfikuje wraz ze zmieniającymi się warunkami i pod kątem potencjalnej ofiary – improwizuje jeśli zachodzi taka konieczność. Przygotowuje przemyślane plany i je realizuje. Potrafi m.in. symulować zaplątanie w sieć łowną pająka, aby go zwabić w wygodne dla siebie miejsce na pajęczynie – lub trącać pojedynczą nić w taki sposób, jak czyni to samiec danego gatunku podczas zalotów. Skrada się do ofiary od niespodziewanej często strony, na przykład spuszczając się nad nią na pojedynczej nici. Zdarza się, że podchodzi ofiarę dłuższą, lepiej zakamuflowaną drogą, przez jakiś czas tracąc ją z oczu, zachowując w pamięci jej położenie w terenie – tego nie potrafią skakuny z innych rodzajów. Potrafi też ocenić ryzyko ataku i zrezygnować, jeśli uzna je za zbyt duże
- Uwagi 2. Autor obserwacji – WK Cheng