Eristalinus megacephalus – Wiośnik wielkogłowy

Syrphidae – Bzygowate
Oczy purpurowo nakrapiane, u samicy rozdzielone czołem, u samca stykają się ze sobą. Scutum żółte z szerokimi, podłużnymi, czarnymi pasami. Odwłok samca z rozległymi, żółtymi plamami na tergitach, które są rozdzielone czarną smugą centralną, silnie rozszerzoną u podstawy 2-ego tergitu i w tylnej części odwłoka; sporadycznie żółte plamy zlewają się ze sobą i czarne pozostają tylko tylne krawędzie tergitów. Na odwłoku typowo ubarwionej samicy mniej lub bardziej ewidentne przepaski poprzeczne – naprzemiennie żółte i czarne oraz żółte plamy na bokach tergitu 2 (u niektórych osobników plamy te nie są rozerwane po środku) – obecność tych plam u obu płci to istotna cecha diagnostyczna gatunku pośród europejskich reprezentantów rodzaju. Scutellum żółto-brązowe. Uda czarne z żółtymi wierzchołkami (kolanami).

Francja – Solliès-Toucas 04.09.2020 ♂ – żółte plamy na 2-im tergicie stanowią cechę rozpoznawczą gatunku Fot. Bernard Noguès

  1. Zasięg. Obejmuje ciepłe regiony Europy i Azji oraz południową Afrykę. Choć szeroko rozsiedlony, to niezbyt liczny
  2. Siedlisko. Łąki, polany, skraje lasów, ogrody, parki, tereny ruderalne
  3. Wymiary. Długość ciała 8-11 mm
  4. Aktywność. Zależna od lokalizacji. W Europie zwykle od marca do października z apogeum pojawu w czerwcu i lipcu
  5. Lokalizacja. Francja. W Polsce nie występuje
  6. Pokarm. Imagines żywią się pyłkiem i nektarem. Larwy saprofagiczne – żywią się zawiesiną organiczną obecną w bajorach i innych małych, na ogół zanieczyszczonych, często okresowych, stojących zbiornikach wodnych
  7. Podobne. Inne gatunki z rodzaju – mimo to przy uważnej analizie nietrudny do rozpoznania
  8. Uwagi. Autor obserwacji – Bernard Noguès

Rodzaj Eristalinus - Wiośnik


Syrphidae - Świat


avidal

Leave a Reply