Polistes tenebricosus – Klecanka orientalna*

Vespidae – Osowate
Znanych jest kilka podgatunków, dość znacznie różniących się między sobą ubarwieniem ciała. U najczęściej spotykanych ciało jest w znacznej mierze intensywnie czerwonobrązowe lub ciemnobrązowe. Policzki relatywnie szerokie; przy widoku z boku szersze od średnicy oka – cecha diagnostyczna gatunku. U podgatunku leopoldi tułów jest niemal czarny, a odwłok żółty z czarnymi przepaskami – różnice w ubarwieniu podgatunków mogą więc być ewidentne. Skrzydła zawsze wyraźnie, żółtobrązowo przyciemnione.

Chiny – Huangshan 06.10.2021 Fot. seventeennature

  1. Liczebność. Zasięg obejmuje tropikalne regiony Azji południowowschodniej (w zooogeografii kraina orientalna). Na Tajwanie, w Singapurze i w Indonezji nierzadka, poza tym na ogół nieczęsto obserwowana
  2. Biotop. Rozmaite tereny otwarte i półotwarte, w tym tereny ruderalne i ludzkie osiedla. Gniazda konstruuje zwykle na ścianach wąwozów lub stoków skalnych, oraz na ścianach budynków
  3. Wymiary. ?
  4. Aktywność. Niemal cały rok, w zależności od lokalizacji
  5. Lokalizacja. Chiny. W Polsce nie występuje
  6. Pokarm. Gatunek jest słabo poznany, jednak zapewne odżywia się nektarem, spadzią i sokami roślinnymi, jak inne klecanki – larwy zaś są entomofagiczne
  7. Podobne. Niektóre inne gatunki z rodzaju
  8. Uwagi. Autor obserwacji – seventeennature
  9. * – proponowana nazwa gatunkowa

avidal

Leave a Reply