Anthocoridae – Dziubałkowate
Głowa, przedplecze i trójkątna tarczka czarne, błyszczące. Pokrywy brunatne z żółto-brązowymi akcentami, matowe – tylko cuneus (klinik) lśniący. Zakrywka (membrana) szara z rozległą, ciemną plamą wierzchołkową o niemal prostej przedniej krawędzi; mniejsze plamki nasadowe na zakrywce są często słabo widoczne lub wręcz zanikają. Uda żółto-brązowe. Pierwszy człon czułków czarny, 2 człon rozjaśniony w części nasadowej.
Łódź – Widzew 26.06.2021
Łódź – Widzew 25.06.2021
- Status. Pospolity i miejscami bardzo liczny. Występuje w całym kraju ale zdecydowanie liczniejszy na południu kraju
- Siedlisko. Lasy, parki, ogrody, zarośla, polany; chętniej niż większość innych gatunków zasiedla drzewa i krzewy liściaste – a nie rośliny zielne i podszyt
- Wymiary. Długość ciała 3.5-4 mm
- Aktywność. Wczesna wiosna – późna jesień. Zwykle 2 pokolenia w sezonie
- Lokalizacja. Łódzkie
- Pokarm. Jaja, larwy i imagines owadów – głównie niewielkie mszyce; także roztocze
- Podobne. Inne gatunki z rodzaju, zwłaszcza Anthocoris confusus (zwykle ciemniejsze, ciemnobrązowe uda). Najpospolitszy Anthocoris nemorum różni się m.in. deseniem na pokrywach i ubarwieniem zakrywki
- Uwagi. Autor obserwacji – avidal
- Rozmieszczenie
Gatunek ten najłatwiej odszukać w zwiniętych przez aktywność mszyc liściach wiązów. Po rozwinięciu takiego liściastego rulonika w niemal każdym z nich regularnie znajduję po kilka osobników dziubałka, które natychmiast rozpierzchają się we wszystkie strony.
Łódź – Widzew 25.06.2021 Zwinięty liść wiązu
Łódź – Widzew 25.06.2021 Fragment wnętrza ruloniku po delikatnym rozwinięciu