Aradidae – Korowcowate
Ciało szaro-czarne, silnie spłaszczone. Odwłok samicy owalny, samca szpiczasto ścięty; samiec zwykle ciemniej ubarwiony od samicy. Connexivum doskonale widoczne, ciemne z jasnobrązowymi plamkami. Scutellum nierozjaśnione na wierzchołku. 3 człon czułków w części wierzchołkowej jaśniejszy od pozostałych członów, nieco dłuższy od członu 4-ego. Uderzająco długi 2 człon czułków (2.8-3.3 razy dłuższy od członu 3-ego).
- Liczebność. Pospolity i liczny; jeden z częściej spotykanych korowców
- Biotop. Lasy, parki, aleje, a nawet pojedyncze drzewa na terenach ruderalnych; większość czasu spędza pod korą drzew i na grzybach nadrzewnych. Wiosną można go znaleźć wygrzewającego się murkach i elewacjach
- Wymiary. Długość ciała 7-11 mm
- Aktywność. Marzec – październik. Zimują imagines i nimfy
- Lokalizacja. Lubuskie, mazowieckie, podlaskie (Wigierski PN), łódzkie. Wykazywany z całego kraju
- Pokarm. Mykofagiczny; najchętniej żeruje pod korą buków i brzóz, rzadziej innych drzew liściastych, oraz na hubach je porastających
- Podobne. Pozostałe korowce różnią się m.in. proporcjami i ubarwieniem czułków. Najbardziej podobny jest nie występujący w Polsce Aradus brenskei, który można wykluczyć na podstawie użyłkowania zakrywki. Wykazywany głównie z południa kraju Aradus betulinus różni się jasnym wierzchołkiem scutellum, oraz proporcjami i ubarwieniem członów czułków (2 człon co najwyżej 2.5 razy dłuższy od członu 3-go, który jest jednolicie ciemno ubarwiony). Edit: w 2017 roku Grzegorz Hebda wykazał występowanie w naszym kraju Aradus ribauti, u którego 2 człon czułków jest 2.2-2.5 razy dłuższy od członu 3-ego
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Marek W.Kozłowski Ryszard Orzechowski avidal
- Rozmieszczenie

Las wiączyński 02.04.2017 Na hubach i wokół nich odnalazłem wiele dorosłych osobników obu płci oraz nimfy