Miridae – Tasznikowate
Głowa czarna. Reszta ciała charakterystycznie ubarwiona z żółtym scutellum i tej samej barwy klinikiem (cuneusem – to trójkątny fragment pokryw przed membraną); wierzchołek cuneusa czerwonawy. Nogi zielone, lub żółtozielone. Czułki uderzająco długie, zwykle z zaczerwienionym członem nasadowym.
Jemiołów 03.07.2014 Fot. Ryszard Orzechowski
- Zdecydowanie rzadki. Samce krytycznie rzadkie. Czerwona Lista kat. LC
- Biotop. Lasy, parki, ogrody, zakrzewione polany, tereny ruderalne i osiedla; zwykle przesiaduje na drzewach i na krzewach (obserwowany min. na dębach, leszczynach, głogach, lilakach, czarnych bzach i ligustrach)
- Wymiary. Długość ciała 4-5 mm
- Aktywność. Koniec czerwca – październik
- Lokalizacja. Lubuskie. Nie wiem, czy został wykazany z Wyżyny Łódzkiej – ja odnalazłem tylko nimfę
- Pokarm. Drapieżny
- Podobne. Łatwy do rozpoznania, niemniej przy braku opatrzenia można go początkowo pomylić z kilkoma innymi gatunkami – w tym z Cyllecoris histrionius
- Uwagi. Rozmnaża się na ogół partenogenetycznie, jednak co jakiś czas dochodzi do rozmnażania płciowego
- Uwagi 2. Autorami niektórych obserwacji są Włodek Wypych i Ryszard Orzechowski
- Więcej o gatunku
- Rozmieszczenie
Łódź 2020 Larwa Fot. Włodek Wypych
Las Łagiewnicki 22.06.2017 Nimfa