Megacoleum infusum – Czuwaj dębowiec

Miridae – Tasznikowate
Ciało owalne, o żółtobrązowym lub pomarańczowobrązowym ubarwieniu podstawowym, jednak niektóre osobniki wyróżniają się całkowicie czarnymi przedpleczem i scutellum, oraz w znacznej mierze czarnymi pokrywami. Natomiast nawet u jasno ubarwionych osobników obecna są czarne plamy na corium (przykrywce) i czarny pasek na środku scutellum. Klinik (cuneus) zawsze z dużą, pomarańczową plamą. Tylne nogi oraz czułki są uderzająco długie. Szczeciny na tylnych goleniach relatywnie krótkie – tak długie jak szerokość goleni.

Austria – Leibnitz 30.06.2021 Fot. gernotkunz

  1. Liczebność. Rzadko obserwowany
  2. Biotop. Lasy liściaste, zwłaszcza dąbrowy, oraz aleje dębowe w parkach i ogrodach
  3. Wymiary. Długość ciała 5.8-7 mm
  4. Aktywność. Lipiec – wrzesień
  5. Lokalizacja. Austria. W Polsce głównie na południu
  6. Pokarm. Drobne bezkręgowce i ich jaja, soki wypływające z ran na pniach drzew, zwłaszcza dębów
  7. Podobne. U bardzo podobnego Megalocoleum beckeri szczeciny na tylnych goleniach są dłuższe od szerokości goleni – gatunek ten związany jest z sosnami
  8. Uwagi. Autor obserwacji – gernotkunz
  9. Rozmieszczenie
  10. Więcej o gatunku

avidal