Apidae – Pszczołowate
Dawniej w rodzaju Psithyrus zdegradowanym obecnie do rangi podrodzaju. Żółta przepaska z przodu tułowia (bardzo rzadko może jej nie być), żółte scutellum i żółte tylne tergity. U samicy tergit 3 cały żółty, bądź żółty (rzadko kremowy) tylko na bokach, u samca odwłok z różnym udziałem żółtych włosków – w skrajnych przypadkach odwłok jest całkowicie czarny, lub niemal całkowicie żółty. Tylne golenie bez koszyczków służących do zbierania pyłku, a skrzydła przyciemnione – cechy diagnostyczne wszystkich trzmielców.
Jaworze 15.08.2013 Fot. Grzegorz Gierlasiński
Jaworze 15.08.2013 Fot. Grzegorz Gierlasiński
- Liczebność. Nierzadki
- Biotop. Rozmaite ukwiecone tereny, lub miejsca gniazdowania gatunków żywicielskich
- Wymiary. Samica 17-20 mm. Samiec 12-16 mm
- Aktywność. Maj- październik; samce pojawiają się później w sezonie. Zimuje samica
- Lokalizacja. Łódzkie, śląskie. Występuje w całej Polsce
- Pokarm. Pyłek i nektar; jak większość innych gatunków z rodzaju jest polilektyczny (odwiedza kwiaty wszystkich roślin owadopylnych). Larwy rozwijają się w gniazdach Bombus pratorum, Bombus muscorum, Bombus pomorum, Bombus humilis i Bombus pascuorum. Po wyjściu z hibernacji samica nachodzi gniazdo któregoś z gatunków żywicielskich i przepędza, bądź zabija królową, sama przejmując jej rolę. Niekiedy jednak ginie od żądeł gospodarzy. Następnie niszczy znalezione jaja i larwy, po czym składa własne jaja. Robotnice opiekują się potomstwem agresorki – jeśli wyginą, samica opuszcza gniazdo i wyszukuje następne
- Podobne. Niektóre inne trzmielce
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Grzegorz Gierlasiński avidal
- Uwagi 2. Identyfikacja osobników z łódzkiego – Justyna Kierat
Las wiączyński 08.07.2018
Las wiączyński 08.07.2018
WZORY BARWNE (wg Trzmielowate Polski – T.Pawlikowski, K.Pawlikowski). Zgodę na wykorzystanie wzorów otrzymałem od profesora Tadeusza Pawlikowskiego
