Eulophidae – Wiechońkowate
Samica o metalicznie zielonej głowie z częściowo żółtą twarzą i zielonym, a rzadziej niebieskim lub fioletowym tułowiem. Odwłok zielony z szerokimi, ciemnymi przepaskami na tergitach. Czułki żółte w części nasadowej i przedwierzchołkowej. Skrzydła z charakterystycznym dla gatunku, ciemnym deseniem. Samiec różni się przede wszystkim silnie i odstająco oszczeconymi członami czułków.

Francja – Arques 18.09.2016 ♀ Fot. Marie Lou Legrand

Francja – Arques 18.09.2016 ♀ Fot. Marie Lou Legrand

Francja – Arques 18.09.2016 ♀ Fot. Marie Lou Legrand

1. Zasięg. Znaczna część Europy – znany z Austrii, Francji, Wielkiej Brytanii, Czech, Niemiec, Szwecji, Węgier i Włoch. Notowany również z krainy nearktycznej. Samice znacznie liczniejsze od bardzo rzadko obserwowanych samców
2. Biotop. Głównie lasy – obserwowany zwykle tam, gdzie znajduje gatunki żywicielskie; regularnie znajdowany na/w grzybach nadrzewnych
3. Wymiary. ?
4. Aktywność. Apogeum pojawu od czerwca do września
5. Lokalizacja. Francja. W Polsce nie został odnaleziony (stan na 2023 rok)
6. Pokarm. Samice pobierają pokarm płynny – w tym soki organiczne swoich ofiar. Samce przypuszczalnie nie odżywiają się. Larwy są ektopasożytami rozmaitych owadów, zwłaszcza chrząszczy mykofagicznych – wymienia się Sphindus dubius, Cis boleti i inne gatunki z tego rodzaju. Samice porażają preimaginalne stadia rozwojowe
7. Podobne. Łatwy do identyfikacji dzięki unikalnemu deseniowi na skrzydłach
8. Uwagi. Autorka obserwacji – Marie Lou Legrand

avidal