Ichneumonidae – Gąsienicznikowate
Ciało smukłe, lecz masywne. Głowa, tułów i odwłok czarne. Nasadowa część nadustka płaska, a sam nadustek 1.8 razy tak szeroki, jak długi, czarny lub czerwony. Pierwszy tergit krótszy od tergitu drugiego. 2 tergit bez wyraźnej bruzdki. Nogi rudopomarańczowe. Pokładełko czarne, piłkowane, dłuższe od reszty ciała. Czułki czarne u obu płci; o podstawy czułków zwykle dwie białe plamy. Skrzydła nie zakrywają wierzchołka odwłoka; zwierciadełko deltoidalne, czworokątne jak u wszystkich Pimplinae.
Las wiączyński 13.06.2018 ♀
Las wiączyński 13.06.2018 ♀
Las wiączyński 13.06.2018 ♀
- Liczebność. Przynajmniej niektóre gatunki nierzadkie ( L.crassisetus, L.punctulatus )
- Biotop. Lasy, przydroża, parki, ogrody, sady, łąki, zarośla, tereny ruderalne
- Wymiary. Długość ciała przeciętnie 15-18 mm, nie licząc pokładełka
- Aktywność. Od maja do września/października
- Lokalizacja. Łódzkie. Występują w całym kraju
- Pokarm. Larwy są ektoparazytoidami larw chrząszczy ksylofagicznych i gąsienic motyli (zwłaszcza z rodziny Sesiidae). Być może także larw rośliniarek Siricidae
- Podobne. Gatunki z rodzajów Ephialtes i Dolichomitus różnią się szczegółami budowy ciała dostrzegalnymi pod binokularem – min. długością pierwszego tergitu, obecnością bruzdki na 2 tergicie (dotyczy rodzaju Dolichomitus), szerokością nadustka, proporcjami ząbków żuwaczek, budową pokładełka i genitaliów. Fotografie mogą przedstawiać dowolnego reprezentanta plemienia Ephialtini, jednak rodzaju Liotryphon wydał mi się najbardziej prawdopodobny (tylne golenie ciemniejsze u chociażby Ephialtes manifestator i Dolichomitus imperator)
- Uwagi. Autor obserwacji – avidal
- Gatunki wykazane z Polski
- Liotryphon crassisetus
- Liotryphon caudatus
- Liotryphon punctulatus
- Liotryphon ascaniae
- Liotryphon strobilellae