Ichneumonidae – Gąsienicznikowate
Ciało smukłe. Głowa na ogół czarna. Oczy z cienką, jasną obwódką, lub bez niej. Nadustek miejscowo, silnie wypukły (w części środkowej, przy podstawie) – istotna cecha diagnostyczna rodzaju. Tułów u większości gatunków jednolicie czarny, u niektórych z białymi pasami na śródpleczu i z jasnym scutellum. Odwłok cylindryczny, czarny, bądź czerwonoczarny, zwykle wystający poza skrzydła; stylik stosunkowo krótki. Hypogium widoczne przy widoku z boku. Pokładełko długie, zawsze dłuższe od odwłoka.
Skrzydła przezroczyste. Zwierciadełko o zmiennym kształcie; żyłka poprzeczna 2m-Cu (żyłka odchodząca od zwierciadełka w kierunku tylnej krawędzi skrzydła) szkliście, bąbelkowato rozmazana, przez co sprawia wrażenie przerwanej.
Wchodzą w skład podrodziny Banchinae.
W Polsce niemal 50 gatunków, których rozróżnienie na fotografiach terenowych w większości wypadków jest niemożliwe.
Lubin 11.07.2019 ♀ Fot. Meadowlark
Lubin 11.07.2019 ♀ Fot. Meadowlark
Lubinicko 19.06.2022 Lissonota rubrica Fot. Marek Nowacki
Lubin 11.07.2019 ♀ Fot. Meadowlark
- Liczebność. Wiele gatunków zalicza się do pospolitych
- Biotop. Lasy, parki, ogrody, łąki, zarośla, murawy
- Wymiary. Długość ciała większości gatunków zamyka się w rozdziale między 6 a 13 mm, w zależności od gatunku. Niektóre są jednak wyraźnie mniejsze – w tym Lissonota saturator (4-7 mm), czy Lissonota dubia (4-5.5 mm)
- Aktywność. Od końca maja do września/października
- Lokalizacja. Dolnośląskie, lubuskie. Występują w całym kraju
- Pokarm. Imagines żywią się nektarem i sokami roślinnymi; chętnie spijają rosę z liści. Larwy rozwijają się w ciałach gąsienic motyli; zakres gatunków żywicielskich rodzaju Lissonota jest bardzo szeroki, obejmuje być może wszystkie nawet rodziny Lepidoptera. Niektóre gatunki porażają także larwy rośliniarek
- Podobne. Wiele innych gąsieniczników, które można odróżnić na podstawie cech podanych na wstępie opisu
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Marek Nowacki Meadowlark
- Rodzaj Lissonota w bazie BioMap