Ichneumonidae – Gąsienicznikowate
Typowy przedstawiciel podrodziny Ichneumoninae. Tułów czarny, odwłok czarnoczerwony, bez białych plam na końcowych tergitach. Scutellum czarne. Uda czarne, golenie czerwone. Biodro z krótkim lecz masywnym, owłosionym wyrostkiem – cecha diagnostyczna gatunku, niestety zwykle niedostrzegalna na fotografiach terenowych. Zwierciadełko pięciokątne. Czułki u samca całe czarne, u samicy rozjaśnione w połowie długości.
- Status. Pospolity
- Siedlisko. Głównie lasy
- Wymiary. Długość ciała 11-15 mm
- Aktywność. Marzec – październik, potem samice zapadają w diapauzę (zimują zwykle pod korą powalonych drzew), samce giną
- Lokalizacja. Łódzkie, lubuskie
- Pokarm. Nektar, spija rosę. Nie potrzebuje wiele pokarmu. Larwy rozwijają się w gąsienicach i poczwarkach różnych motyli, głównie z Noctuidae
- Podobne. Wiele innych gąsieniczników, nieraz bardzo podobnych; decyduje suma cech diagnostycznych, z których część podana jest na górze strony
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Lucyna Bugiera avidal