Megachilidae – Miesierkowate
Znana również jako makatka jasnoplamka. Ciało krótkie, szerokie. Tułów pokryty brązowawymi włoskami. Na odwłoku białożółte, lub wręcz białe, dość wąskie (zwłaszcza u samicy), przerwane przy bocznych krawędziach tergitów przepaski. Nazwę wernakularną zawdzięcza zwyczajowi konstruowania komór lęgowych z miękkich włosków różnych roślin, które po wymieszaniu ze śliną i ugnieceniu przypominają do złudzenia watę. Gnieździ się w norkach w ziemi, lub usytuowanych między kamieniami. Każdorazowo po zniesieniu pokarmu i złożeniu jaja wejście do komory lęgowej zostaje zamknięte poprzez zaciśnięcie wełnistych ścianek otworu wejściowego.

Lubin 2021 Fot. Meadowlark

1. Liczebność. Rzadka
2. Biotop. Suche, nasłonecznione tereny z niską roślinnością, zwłaszcza murawy kserotermiczne
3. Wymiary. Długość ciała 8-10 mm
4. Aktywność. Koniec maja – sierpień
5. Lokalizacja. Dolnośląskie, świętokrzyskie – martwego samca wydobyłem z sieci pajęczej. Ponieważ nie został jeszcze wyssany, uwieczniłem go na fotografiach – kto wie, czy kiedykolwiek jeszcze będę miał okazję obserwować ten gatunek
6. Pokarm. Nektar. Dla larw samice gromadzą zapasy pyłku i nektaru
7. Podobne. Wszystkie pozostałe makatki oraz podobne do nich żywicówki i szmeronie mają żółte przepaski odwłokowe
8. Uwagi. Pasożytem gniazdowym jest Chrysis analis
9. Uwagi 2. Autorzy obserwacji – Meadowlark avidal

Murawy Dobromierskie 28.07.2014 ♂

Murawy Dobromierskie 28.07.2014 ♂

avidal