Megachilidae – Miesierkowate
Duża ścieska o grubo i gęsto punktowanym ciele. Nadustek pokryty długimi włoskami. Na odwłoku szerokie pasy barwy białej, lub częściej jasnokremowej; przepaska na 1-ym tergicie zawsze przerwana. Odwłok u samicy zaostrzony i zwężający się ku tyłowi – choć nie tak mocno jak u pozostałych ściesek – u samca ścięty i zaopatrzony w 6 kolców. Dodatkowo samiec posiada dwa kolce na 5 tergicie. Ponieważ nie buduje gniazd, nocuje na kwiatach w typowy dla ściesek – i nie tylko – sposób, uczepiwszy się ich żuwaczkami. Gatunek kleptopasożytniczy; larwa zabija larwę gospodarza jako konkurentkę do pokarmu.

Samica – Fotografia pochodzi ze strony https://waarnemingen.be/soort/info/24470

1. Liczebność. Niezbyt częsta, nieliczna
2. Biotop. Otwarte tereny piaszczyste i ukwiecone łąki i przydroża, także gliniaste ściany budynków i skarpy. Chętnie siada na mikołajkach
3. Wymiary. Samica 11-15 mm. Samiec 11-13 mm
4. Czas lotu. Czerwiec – sierpień
5. Lokalizacja. Występuje w całym kraju
6. Pokarm. Nektar i pyłek. Larwy zjadają mieszaninę pyłku i nektaru zgromadzoną przez gatunki żywicielskie, do których zaliczają się Megachile willughbiella, Anthophora plagiata, Anthophora fulvitarsis, Anthophora borealis, Anthophora quadrimaculata, Clisodon furcatus i Heliophila bimaculata
7. Podobne. Pozostałych 12 krajowych gatunków ściesek piekielnie ciężkich do rozróżnienia