Megachilidae – Miesierkowate
Zwana też miesierką komonicówką. Ciało czarne, pokryte gęstym owłosieniem – na mesonotum żółto-czerwonym, na bokach tułowia białym. Odwłok z wąskimi jasnymi przepaskami; przepaski na tergitach 3-5 u samicy z wyraźnie przylegającymi do ciała włoskami. Szczoteczka brzuszna czerwona lub czerwono-czarna. Przednie stopy samców rozszerzone, białe. Na przednim skrzydle dwie komórki kubitalne Cu – cecha diagnostyczna wszystkich miesierek.
Łódź – Źródłowa 17.06.2011 ♀ Widoczna czerwona szczoteczka brzuszna
Łódź – Źródłowa 17.06.2011 ♀
Łódź – Widzew 14.07.2013 ♀ transportująca fragment liścia służący do wyściełania gniazda – chętnie wybiera liście lilaków, trzmielin, kruszyn, klonów i robini
- Status. Pospolita. Występuje w całym kraju
- Siedlisko. Parki, ogrody, zadrzewienia, skraje lasów; chętnie na terenach ruderalnych. Gniazduje najchętniej w starych, spękanych pniach, drewnianych budynkach i ogrodzeniach – w glebie gniazduje sporadycznie
- Wymiary. Długość ciała obu płci od 12 do 16 mm
- Aktywność. Czerwiec – sierpień; szczyt pojawu od końca czerwca do końca lipca
- Lokalizacja. Łódzkie – min. widzewskie przytorza, gdzie w składowanych zużytych podkładach kolejowych odnalazła dogodne miejsce do skonstruowania gniazda
- Pokarm. Nektar. Nektar i pyłek dla larw zbiera z rozmaitych kwiatów – preferuje kwiaty roślin z rodziny bobowatych, złożonych, jasnotowatych i dzwonkowatych
- Podobne. Inne duże miesierki, np. Megachile ligniseca
- Uwagi. Do pasożytów gniazdowych zalicza się ścieski: Coelioxys conoidea, Coelioxys elongata, Coelioxys quadridentata, Coelioxys rufescens
- Uwagi 2. Identyfikacja Darecki
- Uwagi 3. Autor obserwacji – avidal
- Więcej o gatunku
Łódź – Widzew 14.07.2013 Stare kolejowe podkłady posłużyły za miejsce do założenia gniazda
Z tylnymi nogami to odwrotnie – M.ligniseca ma smuklejsze, ale różnica nie jest aż tak wyraźna jak pomiędzy ligniseca a lagopoda i maritima, które mają najmasywniejsze tylne nogi. Jak napisałeś, że Jacek stawiał na M. lagopoda to mnie trochę zbiło z tropu, ale miejsce gniazdowania wyklucza ten gatunek. Widać, że szczoteczka brzuszna z tyłu jest czarna bo włoski wystają poza boczne krawędzie tergitów. U ligniseca czarna jest najwyżej na 2 ostatnich sternitach a u willoughbiella zdarza się że czarne włosy sięgają dalej w przód i widziałem fotki na których ponad połowa szczoteczki była czarna, a czerwona tylko na paru pierwszych sternitach. A u lagopoda jest przeważnie całkowicie czerwona, czasem na końcu czarna. Świetna fotka, teraz z właściwym opisem. Wszystko się zgadza – nie ma opcji żeby to był inny gatunek 🙂
Pewnie coś błędnie przetłumaczyłem. Usuwam zdanie o masywniejszych nogach. No i doskonale, że jesteś pewien oznaczenia. Jeszcze kilka miesierek zostało do odnalezienia, więc liczę na Ciebie w nadchodzącym sezonie.
1 z nich jest szczególnie interesująca. Klucz podaje że do 2001 w Polsce nie była odnaleziona, ale na checkliście Pawlikowskiego jest oznaczona gwiazdką czyli pewnie odnaleziona po 2001. http://www.biolib.cz/cz/image/id98186/ jest na tej fotce podpisanej jako M. centuncularis; rzuciły mi się w oczy przynajmnie 3 cechy które do niej nie pasują, ani nawet do prawie żadnej innej środkowoeuropejskiej miesierki. Widzisz jej bardzo charakterystyczne cechy?
Wiesz, nie zaglądałem dotąd do klucza, a na dodatek nie mam opatrzenia w miesierkach. Nawet nie wiem, na co patrzeć. Może na wyraźnie przerwane białe przepaski na tergitach? Może na stopy? Obawiam się, że Twoja zagadka mnie przerasta.
Bardzo szerokie skronie, długie żuwaczki i nadustek z profilu wyraźnie wystaje poza obrys puszki głowowej. I jak na centuncularis ma zbyt wypukły profil pygidium. Z tego ujęcia nie widać ale żuwaczki ma nie tylko wyraźnie dłuższe od pozostałych europejskich miesierek, ale też mają całkiem inny kształt – szczypcowaty, podczas gdy wszystkie inne mają raczej trójkątny i nożyczkowaty. To M. bombycina! Jeden jedyny( w ogóle, nie tylko u nas) gatunek z podrodzaju Eumegachile. Wg klucza gatunek ten występuje w północnej, środkowej i wschodniej Europie, zachodniej i środkowej Azji, Syberii i rosyjskim dalekim wschodzie, ale w Polsce dotychczas(2001) nie obserwowana. Za to na checkliście Pawlikowskiego(niby też z 2001 ale z późniejszymi rewizjami) jest oznaczona gwiazdką jako występująca w Polsce. Pewnie została u nas odnaleziona po 2001 i przypuszczam, że jest rzadka, więc jakby udało Ci się ją odnaleźć i sfocić to miałbyś niezły powód do świętowania 🙂
A wiesz, że nawet brałem ją pod uwagę. Ale na FE i u Bellmanna podają, że występuje w Polsce, więc nie zaryzykowałem strzału. Gdybym czytał klucz, pewnie bym wyłapał, że nie notowana i bym się na nią zdecydował…
http://www.biolib.cz/en/image/id98186/
Jakiś czas temu napisałem tam komentarz, że to jest Megachile bombycina, teraz patrzę i zmienili z centuncularis na bombycina 🙂
Lepiej późno, niż wcale. Choć może wypadałoby dodać info o osobie identyfikującej…
Przypuszczam, że moje id zostało przed tą zmianą skonsultowane z kimś obeznanym w temacie… W tym przypadku bardzo dobrze, że zmienili bo fotek M. bombycina na necie jest jak na lekarstwo, a ta najlepsza była błednie oznaczona.
Kto wie, może nawet zajrzeli na forum w odpowiedni wątek