Perilampidae
Głowa i tułów z silnym miedzianym, bądź zielonym połyskiem. Wierzch i boki tułowia oraz masywna tarczka (scutellum) uderzająco grubo i głęboko punktowane; płytka boczna tułowia znana pod nazwą prepectus punktowana nie na całej powierzchni, lecz tylko w górnej i tylnej części (prepectus leży pod mesoscutum i za pronotum, z którymi się styka) – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Inną cecha charakterystyczną dla gatunku jest niewielki, skierowany lekko do tyłu wyrostek na mesoscutum. Odwłok zwarty, pękaty, z przodu płasko ścięty, gładki i błyszczący, lekko owłosiony. Uda i golenie metalicznie lśniące, stopy jaśniejsze od goleni, bez połysku. Skrzydła przezroczyste.
Dolina Wisły koło Sandomierza 08.06.2017 Fot. Kamil Stajniak
- Liczebność. Trudna do oszacowania. Gatunek nie wykazywany z Polski, lecz podawany z krajów ościennych
- Biotop. Łąki, ogrody, polany, rozmaite murawy
- Wymiary. Długość ciała 3-5,5 mm
- Aktywność. Koniec maja – początek października
- Lokalizacja. Podkarpackie – okolice Sandomierza
- Pokarm. Nektar i pyłek. Larwy są pasożytami pierwszego, lub drugiego rzędu larw innych owadów
- Podobne. Inne gatunki z rodzaju – w tym lokalnie liczny Perilampus aeneus, u którego prepectus punktowany jest na całej powierzchnii
- Uwagi. Autor obserwacji – Kamil Stajniak
- Uwagi 2. Identyfikacja Jeong Yoo
Żółta strzałka wskazuje na mesoscutum, różowa na pronotum, a biała na prepectus